Λίγοι παίκτες αγαπήθηκαν στο λιμάνι όσο ο Τζοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα. Δεν ξέρω τι με έκανε ακόμα και την τελευταία στιγμή να ελπίζω. Πίστευα ότι ακόμα και την ώρα που ανέβαινε στη ράμπα της απονομής, ο πρόεδρος θα έλεγε κάτι και ο «Ζιο» θα έμενε. Ομως ο ίδιος πήρε την απόφασή του να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του. Εμείς που αγαπήσαμε την μπάλα της αλάνας, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το μάγο «Ζιο» που έφερε ξανά νοήμα στις Κυριακές μας. Αντίο, φίλε. Σ" ευχαριστούμε για τις στιγμές που μας χάρισες!
Τελειώνουν οι μαγικές στιγμές που όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι ανεξαιρέτως συλλογικής προτιμήσεως ήθελαν να βλέπουν. Τα απογεύματα της Κυριακής τα αφιερώσαμε στο ποδόσφαιρο γιατί υπάρχουν παίκτες σαν κι αυτόν. Ομορφα απογεύματα, φορτωμένα με τις επινοήσεις ενός από τους μάγους της φυλής του ποδοσφαίρου. Ο μάγος φεύγει γι" άλλες πολιτείες. Τον αποχαιρετάμε με σεβασμό και εκτίμηση. Δεν τον παραχωρούμε για αξιολόγηση στα «κουτάκια» της στατιστικής. Ο φίλαθλος έχει δικό του σύστημα tendex. Ο μάγος θα «στοιχειώσει» το Καραϊσκάκη. Και όταν τα χρόνια θα έχουν περάσει αρκετά, οι γονείς με τα ερυθρόλευκα κασκόλ θα λένε στα παιδιά τους: «Εδώ, παιδάκι μου, κάποτε έπαιξε ο Ζιοβάνι». Η φυγή του Ζιοβάνι σηματοδοτεί την έναρξη της ιστορίας του μύθου του? είναι το «μια φορά κι έναν καιρό» του παραμυθιού. Οποιος πρόλαβε να κριτικάρει τον Βραζιλιάνο το έκανε, από εδώ και πέρα κανείς δεν θα μπορεί να τον αγγίξει πλέον: τη νύχτα που ο Ζιοβάνι θα φύγει από την Ελλάδα το συμβόλαιο αγάπης με τον κόσμο του Ολυμπιακού θα γίνει ισόβιο. Και η αγάπη δεν σηκώνει κριτική, ούτε εκτίμηση? όταν υπάρχει, φτάνει. Αναρχικός Η λατρεία του Ζιοβάνι από ένα μέρος της εξέδρας του Ολυμπιακού –ασυζητητί το μεγαλύτερο– εξηγείται, όπως όλα τα πάθη, μόνο ψυχαναλυτικά. Ο Ζιοβάνι δεν λατρεύτηκε γιατί ήταν καλός παίκτης ή γιατί ήταν ένας μεγάλος αναρχικός μέσα στο γήπεδο ή γιατί του συνέβησαν πράγματα σκληρά, που προκαλούν έτσι κι αλλιώς μια πιο αγαπησιάρικη αντιμετώπιση, όπως ήταν για παράδειγμα ο τραυματισμός του από τον Σέμο. Ολα αυτά συνέβησαν και θα συμβούν και με άλλους: η περίπτωση του Ζιοβάνι είναι πολύ πιο ειδική. Στη μυθολογία του οπαδού του Ολυμπιακού ο Ζιοβάνι προϋπήρξε πριν έρθει στην Ελλάδα. Στο αιώνιο παιδικό υποσυνείδητο ο «Ζιο» προϋπήρχε. Θα ερχόταν από τη Βραζιλία, θα είχε μακριά μαλλιά, θα έκανε ντρίμπλες, τακουνάκια, λόμπες, μαγικά και απίστευτα πράγματα, θα κέρδιζε το θαυμασμό των άλλων και θα φορούσε τη φανέλα με το δέκα! Οταν ο Ζιοβάνι ήρθε τον Ιούλιο του "99 και έκανε μάγια στα καλοκαιρινά φιλικά, έπαιξε μόνος του και στα ίσα την άμυνα της Ρεάλ Μαδρίτης και έβαλε στον ΠΑΟΚ ένα γκολ κάνοντας τον κόσμο να αναρωτιέται αν αυτό που είδε συνέβη, η εξέδρα είδε τον προφήτη που περίμενε: ο «Ζιο» είναι ο πρώτος αληθινός μεσσίας του κόσμου του Ολυμπιακού, που ήταν μπουχτισμένος από ψευτοπροφήτες, που είτε αποδεικνύονταν κατώτεροι των περιστάσεων είτε πήγαιναν στον Παναθηναϊκό για να τα κονομήσουν είτε έφευγαν πάνω στο καλύτερο. Ονειρα Η περίπτωση του Ζιοβάνι δεν είναι μια ποδοσφαιρική ιστορία, είναι μια μυθιστορηματική πράξη αφήγησης των δικαιωμένων ονείρων μιας παιδικότητας. Ο Βραζιλιάνος θα μπορούσε να μην είχε παίξει ποτέ του στον Ολυμπιακό: πάλι η προσδοκία ενός τέτοιου τύπου παίκτη θα στοίχειωνε τα όνειρα των οπαδών του πρωταθλητή. Στην πραγματικότητα, δεν είχε ανάγκη ο Ζιοβάνι τον Ολυμπιακό αλλά ο κόσμος του Ολυμπιακού τον Ζιοβάνι, γι" αυτό και προέκυψε ο παράξενος αυτός έρωτας, που παρά τις ουκ ολίγες τρέλες του Βραζιλιάνου δεν κλονίστηκε ποτέ. Η παρουσία του στο λιμάνι ήταν η απόδειξη του ότι τα οράματα δικαιώνονται. Απάντηση Ο Ζιοβάνι πιθανολογώ ότι δεν θα καταλάβαινε ποτέ του τίποτε από όλα αυτά. Δεν θα άλλαζε και κάτι: οι παράφορα ερωτευμένοι ξέρουν ότι δεν υπάρχει απάντηση στην ερώτηση «γιατί μ’ αγαπάς;». Απλώς, ως μεγάλος λαοπλάνος και δημαγωγός της μπάλας, ο Βραζιλιάνος φρόντιζε πάντοτε αυτή την τρέλα των οπαδών να την εξιτάρει ακόμα πιο πολύ προσπαθώντας πράγματα απίθανα. Το τι πέτυχε και το τι δεν πέτυχε από όλα αυτά που προσπάθησε ελάχιστη σημασία έχει. Αλλωστε, το να καθορίζει τα πράγματα δεν υπήρξε ποτέ το φόρτε του: στην καλύτερη χρονιά του ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε τίποτα και στη χειρότερή του έκανε νταμπλ, αλλά θα ήταν λάθος να έβλεπε κανείς το πράγμα έτσι. Ο Ζιοβάνι δεν αγαπήθηκε για όσα πέτυχε, αγαπήθηκε για όσα μπορούσε και όλοι –μα όλοι– στον Ολυμπιακό πιστεύουν πως μπορούσε τα πάντα. Λιμάνι Οσοι τον αμφισβήτησαν θα πονέσουν περισσότερο, όσοι τον αρνήθηκαν θα ζητήσουν συγχώρεση, όσοι τον πίστεψαν θα τον εξιδανικεύσουν. Ηρθε από τη μυθολογία και σε αυτήν επιστρέφει, όπως όλοι οι θεοί. Κάθε οπαδός του Ολυμπιακού από εδώ και πέρα θα είναι ο Απόστολος της Παρουσίας του, δεύτερη δεν θα υπάρξει γιατί στην περίπτωσή του έφτανε μόνο μία. Το σύνθημα «Ζιοβάνι, Ζιοβάνι, για πάντα στο λιμάνι» δεν είναι απαίτηση, είναι σύμβολο πίστης, κάτι σαν το «Πιστεύω». Ο «Ζιο» ήταν και θα είναι για πάντα στο λιμάνι. Σε ένα λιμάνι που χθες, όταν ο κόσμος αποθέωσε το «μάγο» για τελευταία φορά, γέμισε δάκρυα…
Επειτα από έξι χρόνια γεμάτα μαγεία, σπάνιες εικόνες και παραστάσεις, στιγμές που έκαναν τις Κυριακές μας πολύ πλούσιες και οι οποίες μας θύμισαν κάποιες άλλες εποχές, ο μάγος «Ζιο» ήρθε η ώρα να πάρει το καπέλο του και να φύγει. Ηρθε το καλοκαίρι του 1999 για να δώσει νόημα στο φτωχό ελληνικό πρωτάθλημα και κάποιες φάσεις μαγείας, τις οποίες θα πληρώναμε για να τις βλέπουμε όσο όσο. Τα τακουνάκια, τα κοντρόλ, οι ντρίμπλες, οι σπάνιες επινοήσεις ενός μεγάλου ζογκλέρ, ενός μεγάλου μάγου έδωσαν στον Ολυμπιακό αυτή την άλλη διάσταση. Παίκτες όλα αυτά τα χρόνια της κυριαρχίας του Ολυμπιακού πέρασαν πολύ μεγάλοι, αλλά κανένας, ώσπου να έρθει ο «Ρίμπο» τουλάχιστον, δεν είχε αυτό το κάτι παραπάνω που προσέφερε ο Ζιοβάνι. Ο Βραζιλιάνος ήταν παρών στα περισσότερα κρίσιμα ματς, ήταν εκείνος που έβαζε το αλατοπίπερο στη μαγεία του Θρύλου. Προσπαθείς να ξετυλίξεις το κουβάρι των αναμνήσεων γι" αυτά που έκανε μέσα στο γήπεδο ο «Ζιο». Αυτό που σε κάνει να μένεις άφωνος, είναι εκείνα τα μαγικά που θυμάσαι.
Είναι εκείνο το γκολ με τη Γαλατασαράι στη Ριζούπολη με την ντρίμπλα πάνω στον Ντε Μπουρ και το σκάψιμο της μπάλας πάνω από τον Μοντραγκόν.
Ηταν εκείνο το εκπληκτικό γκολ με την ΑΕΚ στο 4-1 του ΟΑΚΑ και την αμέσως επόμενη χρονιά άλλο ένα εξαιρετικό τέρμα μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια, με το οποίο ισοφάρισε ο Ολυμπιακός και στη συνέχεια ήρθε και άλλο ένα με τον «Τζόλε» σε εκείνο το 3-2 υπέρ του Ολυμπιακού. Ηταν το μαγικό πλασέ, το οποίο έβαλε το κερασάκι στην τούρτα του 4-1 του Θρύλου μέσα στη Λεωφόρο. Οι εκπληκτικές λόμπες και τα σλάλομ του στα ματς με τον ΠΑΟΚ. Το γκολ με το οποίο άνοιξε ο δρόμος για το θρίαμβο της Ριζούπολης. Το εκπληκτικό του ματς στο 3-3 με τη Ρεάλ, στο οποίο σημείωσε δύο γκολ κόντρα στη «Βασίλισσα». Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από το μάγο; Οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να περιγράψουν τα συναισθήματα μαγείας βλέποντας τις μοναδικές ενέργειες αυτού του παίκτη. Οι άσχημες στιγμές του ασφαλώς είναι πολύ λίγες και μοιάζουν μηδαμινές μπροστά στην τελική σούμα, που μπορεί να κάνει κάποιος για τη θητεία του μεγάλου «Ζιο» στο λιμάνι. Η αγάπη του κόσμου άλλωστε είναι το πιο αλάνθαστο κριτήριο. Λίγοι παίκτες αγαπήθηκαν στο λιμάνι όσο ο Τζοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα. Δεν ξέρω τι με έκανε ακόμα και την τελευταία στιγμή να ελπίζω. Πίστευα ότι ακόμα και την ώρα που ανέβαινε στη ράμπα της απονομής, ο πρόεδρος θα έλεγε κάτι και ο «Ζιο» θα έμενε. Ομως ο ίδιος πήρε την απόφασή του να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του. Εμείς που αγαπήσαμε την μπάλα της αλάνας, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το μάγο «Ζιο» που έφερε ξανά νοήμα στις Κυριακές μας. Αντίο, φίλε. Σ" ευχαριστούμε για τις στιγμές που μας χάρισες!
Ziovani Silva De Oliveira
Ένα ψηλόλιγνο παλικάρι ξεχώριζε στο μικρό γήπεδο της Τάσα Ντε Λουζ, το φθινόπωρο του 1991. Η μικρή ομάδα έδειχνε να μην χωράει το νεαρό βραζιλιάνο και αυτός αποφάσισε να ξεκινήσει το μεγάλο του ταξίδι. Έφτασε ένα βροχερό απόγευμα στην Τούνα Λούζο, όπου έμεινε για 2 χρόνια ( 24 γκολ, 30 συμμετοχές). Και πάλι όμως ένοιωθε περιορισμένος. Το καλοκαίρι του 1993 «μετακομίζει» στη Ρέμο,( 15 συμμετοχές, 5 γκολ.) και τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους, πήγε στη Πασάιντου, ( 12 συμμετοχές, 6 γκολ.)Επόμενος σταθμός στην ποδοσφαιρική του καριέρα, ήταν η Σάο Καρλένσε, όπου παρέμεινε μόλις 6 μήνες. Το 1994 πήρε την πολυπόθητη μεταγραφή για την θρυλική Σάντος . Εκεί αγωνίστηκε για 2 χρόνια.
Το 1995 ανακηρύχθηκε ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Βραζιλία, διάκριση διαβατήριο για την μετακίνηση του στην Primera Division.
Έτσι, το 1996 έτοιμος να δείξει το πλούσιο ταλέντο του μετακομίζει στην Barcelona.( 2 πρωταθλήματα Ισπανίας, 1 Σούπερ Καπ Ισπανίας, 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 69 συμμετοχές, 16 γκολ.Το καλοκαίρι του 2000, ο Φαν Γκαλ κάνει την δήλωση-στίγμα για τον Βραζιλιάνο: “Πείτε μου σε ποια θέση παίζει, να τον βάλω» και δείχνει στο Βραζιλιάνο την ηλιόλουστη Ελλάδα. Εκεί, όπου θα γνωρίσει τις δύο πλευρές του φεγγαριού.
Κατηγορία πρώτη: H ποδιά Oρισμός της κερκίδας:Η ποδιά είναι καθαρά ποδοσφαιρική αργκό και δεν έχει καμία σημασία με το ρούχο της καλής νοικοκυράς. Είναι το ελαφρό τσιμπηματάκι-πέρασμα της μπάλας κάτω από τα πόδια του επερχόμενου αντιπάλου. Απαραίτητη προϋπόθεση, ο επιθετικός να ξεκινήσει νωχελικά, ώστε να δώσει λανθασμένη εντύπωση στον αμυντικό πως όλα καλά θα του πάνε. Ακολουθεί αστραπιαίο πέταγμα και ελιγμός ώστε ο επιθετικός να παραλάβει την μπάλλα από την άλλη μεριά και ο αμυντικός να πάρει την «ποδιά» και να την φορέσει μιας και από την ντροπή θα αλλάξει επάγγελμα.
Από τις βασικές ατραξιόν του «Μάγου», η ποδιά τον πρώτο καιρό εξίταρε άνευ προηγουμένου τον γράφοντα. Μετά από κάνα χρονάκι άρχισαν να γίνονται πιο δυσεπίτευκτες σε αντίθεση με τις προσπάθειες οι οποίες παρέμεναν σε υψηλά επίπεδα συχνότητας. Δηλαδή μπορεί ο Ζιοβάννι να δοκίμαζε την ποδιά όλο και πιο πολύ αλλά την πετύχαινε όλο και πιο λίγο.Αυτό που ενοχλούσε δεν ήταν πως οι αντίπαλοι πλέον το είχαν μυριστεί και έκλειναν τα πόδια αλλά πως ο ίδιος ο Μάγος φαινόταν να το κάνει με λιγότερη ενέργεια, λίγο ακόμα και νόμιζα πως θα βγάλει και ένα «ιααααααχ» σαν αυτά που βγάζουν οι γερόντοι όταν σηκώνονται από πολυθρόνα.
«Για Πάντα Στο Λιμάνι»:Είναι η στιγμή της απόλυτης ηδονής, η σφραγίδα που δηλώνει ότι ο Βραζιλιάνος είναι παιδί ενός ανώτερου ποδοσφαιρικού θεού. Είναι η στιγμή που το ποδόσφαιρο συναντάει την τέχνη, το εισιτήριο σου αποκτά αξία και ο αντίπαλος αναγνωρίζει την ήττα του. Η στιγμή που κοιτάς το διπλανό σου με υπερηφάνεια και απορία γι’ αυτό που μόλις είδες.
Πλέον, την ποδιά την χρησιμοποιεί ως μορφή πάσας και σπανίως ως μορφή τρίπλας. Ένα πράγμα όμως που παραμένει αναλλοίωτο στον χρόνο........
Παραμένει η κίνηση-φετίχ που λατρεύεται από την κερκίδα σε βαθμό παράκρουσης. Το έκανε στο Redondo (Ολυμπιακός –Ρεάλ 3-3), το έκανε στο Veron (Ολυμπιακός-Μάντσεστερ 0-2) και η κερκίδα τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Χωρίς γιατί και επειδή, με μοναδικό επιχείρημα το ονειρικά δευτερόλεπτα που έζησε. Το άθλημα τείνει να μετατραπεί σε αγώνισμα ταχυδύναμης και ο Τζιοβάνι μοιάζει με τον μοναχικό τρελό που μας υπενθυμίζει ότι υπήρχε κάποτε ….ποδόσφαιρο.
Η Λόμπα Oρισμός της κερκίδας: Η λόμπα είναι η μπαλιά μεταξύ σέντρας και σουτ που γίνεται την ώρα που ο επιτιθέμενος βλέπει τον τερματοφύλακα εκτός θέσεως και προσπαθεί να τον «κρεμάσει». Σε πιθανή επίτευξη γκολ (βλέπε Ροναλντίνιο στον Σίμαν, στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο) ο τερματοφύλακας όχι μόνο εκτίθεται άμεσα στα μάτια όλων, αλλά δεν ξανα-εγκαταλείπει την εστία του ούτε για να πάει στα αποδυτήρια. Δίχως αμφιβολία ο Άρχοντας της Λόμπας στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Ζιοβάννι. Την πρώτη φορά που την επιχείρησε, ο εκφωνητής την περιέγραψε ως σέντρα/σουτ γιατί απλούστατα αγνοούσε όχι μόνο τον όρο λόμπα αλλά και την πρόθεση του παίκτη καθεαυτή. Μετά από δυο-τρεις προσπάθειες, σημειώθηκε και η πρώτη επιτυχημένη λόμπα, την οποία πανηγύρισε όλη η ποδοσφαιρόφιλη Ελλάδα.
Παρατηρώντας, ως σωστός λαοπλάνος, πόσο δημοφιλή τον κάνει η λόμπα, επόμενο ήταν ο πρωταγωνιστής να λάβει το μήνυμα και να εντείνει τις προσπάθειές του. Ομολογουμένως, δεν υπάρχει Έλληνας τερματοφύλακας που να βγαίνει πιο μπροστά από την βούλα του πέναλτι όταν στην αντίπαλη ομάδα βρίσκεται ο Ζιοβάννι. Κάποιος όμως έχει ξεχάσει να το πει στον ίδιο με αποτέλεσμα να προσπαθεί σε κάθε δυνατή ευκαιρία να σκοράρει με λόμπα αγνοώντας ότι εκείνη την στιγμή η ομάδα μπορεί να βγαίνει στον αιφνιδιασμό με ευνοϊκές προϋποθέσεις αλλά και αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους που ξεποδαριάζονται για να σπριντάρουν μέχρι την αντίπαλη περιοχή Μια στις τόσες, όλο και κάποιος αθώος τερματοφύλακας λησμονεί το τι μπορεί να πάθει και απομακρύνεται από την εστία του, με αποτέλεσμα να δέχεται γκολ από το κέντρο του γηπέδου. Οι μόνοι που νιώθουν χειρότερα από τον ίδιο τον παθόντα εκείνη την στιγμή, είναι οι συμπαίκτες του βραζιλιάνου που συνειδητοποιούν πως ανανεώθηκε η ανοχή όλων για άλλες 50 λόμπες. Η καθιερωμένη φράση που συνοδεύει την λόμπα: “Πάμε, έλα, άαααχ, παραλίγο, καλά έτσι και έμπαινε αυτό...”
«Για Πάντα Στο Λιμάνι»:O συνθέτης πετάει πάνω από 1000 παρτιτούρες, ο σκηνοθέτης κάνει αμέτρητες πρόβες, έτσι και ο Βραζιλιάνος καλλιτέχνης προκειμένου να παραδώσει το αριστούργημα του το επιχειρεί αρκετές φορές.
Την ώρα όμως που η μπάλα φεύγει από το πόδι του Βραζιλιάνου, κανείς δεν μιλάει. Όλοι περιμένουν λίγα δευτερόλεπτα, για να κρίνουν, αφού γνωρίζουν ότι ο Τζιο έχει την δυνατότητα να εκθέσει ανεπανόρθωτα όχι μόνο τον αντίπαλο γκολκίπερ, αλλά και τους άπιστους Θωμάδες της κερκίδας. Η ποδιά και η λόμπα δεν μπορούν να εκτιμηθούν εύκολα από τους αδαείς ακριβώς γιατί η τέχνη που χρειάζεται δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή από τα μικρού περιεχομένου μυαλά τους.H καθολική αναγνώριση που λαμβάνει η επιτυχής λόμπα είναι το ορθότερο κριτήριο για την αποτίμηση της. Το κριτήριο του κόσμου, όσο και αν αυτό φαίνεται παράδοξο δεν εξαντλείται στο αποτέλεσμα, αλλά και στον τρόπο επίτευξης του. Γι ’αυτό, ο ποιοτικός αέρας που προσφέρει ο Τζιοβάννι επιβάλει τον νόμο της κερκίδας στις αποφάσεις του προέδρου.
Η φαρμακερή: O Ποδοσφαιρικός Χαρακτήρας
Oρισμός της κερκίδας: Ο ποδοσφαιρικός χαρακτήρας της βεντέτας είναι μονόδρομος. Οι φίλαθλοι θα τον υποδεχτούν στο αεροδρόμιο και ο ίδιος θα δηλώσει την έκπληξη του για την πρωτόγνωρη αγάπη και στη συνέχεια θα κόψει τους τίτλους των εφημερίδων για την προσωπική του συλλογή. Στα πρώτα φιλικά θα εντυπωσιάσει και θα μοιράζει περισσότερες υποσχέσεις και από τον Μαυρογιαλούρο όταν ήταν στα πάνω του. Με τον προπονητή του η σχέση θα είναι αντιστρόφως ανάλογη του ονόματος του κουβαλάει. Αφεντικό του είναι πάντα ο πρόεδρος. Όταν τελικώς θα φύγει (και όχι εγκαταλείψει) την ομάδα που τον αποθέωσε, θα φροντίσει να σκοράρει στον πρώτο αγώνα που θα τη συναντήσει ως αντίπαλο ώστε να μη πανηγυρίσει και να κατεβάσει στενοχωρημένα το κεφάλι για να δείξει πόσο τον ενοχλεί το «κακό» που τους προξένησε αλλά και να σκλαβώσει τις καρδιές των διώκτων του για πάντα.
Στην Ελλάδα ο Ζιοβάννι ena apo ta polla ματς που πήρε μόνος του ήταν το 0-1 με τον Παναθηναϊκό που μόλις μπήκε αλλαγή γύρω στο 55’ έδωσε από μια δραμαμίνη για τις ζαλάδες στα χαφ του αντιπάλου και μια μπαλιά-λουκούμι στον Τζόλε για να καθαρίσει το ματς και το πρωτάθλημα μια και καλή.
Ας περάσουμε όμως εκεί που οι «μαέστροι» και οι «καλλιτέχνες» νιώθουν σα στο σπίτι τους. Στις μεγάλες αίθουσες. Σε αυτές των ευρωπαϊκών γηπέδων. Πριν από κάμποσα χρόνια, είχε ζητηθεί από τον μεγάλο Γκεόργκι Χάτζι να σχολιάσει το πως «παγώνει το μυαλό και δένονται τα πόδια των ποδοσφαιριστών όταν παίζουν τα μεγάλα και κρίσιμα ματς». Το μόνο που είχε να απαντήσει ήταν πως «Οι πραγματικά μεγάλοι παίκτες, γι’ αυτά τα παιχνίδια ζουν και αναπνέουν. Οι υπόλοιποι απλώς δεν είναι». Σε αυτή την φράση, ο Ζιοβάννι Είναι ο Μάγος
Στα χρυσά χρόνια όπου οι βεντέτες έδιναν και έπαιρναν, ο ποδοσφαιριστής-θρησκεία, θα τα έδινε όλα στο γήπεδο αλλά θα είχε άδοξο τέλος εξαιτίας ενός επιπόλαιου μαρκαρίσματος που τον οδηγούσε με δεύτερη κίτρινη εκτός γηπέδου. Ο Μάγος έχει κατορθώσει να μη διαμαρτυρηθεί κανείς για τις ανόητες κόκκινες που δέχεται κατά καιρούς απλώς για να αποδείξει ότι και η μοιρολατρική υποταγή στις κόκκινες δικαιούται την δικιά της «Ανώνυμοι Εθισμένοι σε Κόκκινες» γραμμή υποστήριξης. Και ας φταίει κατά μεγάλο ποσοστό ο Σέμος για το «ξόρκι» που του έκανε και τον άφησε εκτός δράσης για μήνες.
Ξεκίνησε με την συστατική επιστολή του Πελέ, στάθηκε δίπλα σε Ρονάλντο, Φίγκο και Ριβάλντο, νικώντας μόνος του δύο φορές την Ρεάλ Μαδρίτης και πήρε μεταγραφή σε ένα υπανάπτυκτο πρωτάθλημα με στόχο να μοιράσει απλόχερα στιγμές κλάσης που μέχρι τότε βλέπαμε μόνο μέσω τηλεοπτικών trailers. Προσγειώθηκε σε μία ποδοσφαιρική κοινωνία που προστατεύει τους ατάλαντους αμυντικούς, τους εγωκεντρικούς διαιτητές και τους ζηλόφθονους συμπαίκτες.
Από την αρχή του έγινε πόλεμος νεύρων σε συνδυασμό με κανιβαλικά μαρκαρίσματα σ’ ένα περιβάλλον που δεν σεβάστηκε το πλούσιο ταλέντο του. Είναι εμφανές από τον τρόπο που ο Τζιοβάνι επιλέγει να αποβληθεί, η δυσαρέσκεια του για την τροπή που πήρε η καριέρα του με την επιλογή- επαγγελματική αυτοκτονία που έκανε να μεταβεί στο λιμάνι. Το νεκροταφείο παικτών που λέγεται Ελληνικό πρωτάθλημα γίνεται ευκόλως αντιληπτό στην περίπτωση του Βραζιλιάνου.
Στα ματς που η κλάση του αντιπάλου ήταν εμφανώς ανώτερη ο Τζιοβάννι ξεχώριζε σαν την μύγα μες στο γάλα, όπως τώρα ο Καρεμπέ. Από την στιγμή που ο άπειρος προπονητής του εισηγήθηκε εις διπλούν την αποχώρηση του, η ψυχοσύνθεση του Τζιο κατέρρευσε. Το μόνο που έχει πια σαν όπλο είναι το αστείρευτο ταλέντο του, γεγονός που τον κάνει επικίνδυνο για τους αντιπάλους του ακόμα και αν παίζει ως μοναδικός επιθετικός σε ένα σύστημα που ποτέ δεν κατάφερε να αφομοιώσει όχι μόνο ο ίδιος, αλλά η ίδια η ομάδα.
Του ζητούνται ευθύνες για τις εκτός έδρας εμφανίσεις, όταν τα ίδια τα αποτελέσματα απέδειξαν ότι το πρόβλημα το έχει ο Ολυμπιακός (σε όλα τα επίπεδα) και όχι ο Τζιοβάννι ατομικά. Δεν υπάρχει ούτε 1- ΕΝΑ- εκτός έδρας ματς που ο Ολυμπιακός τράβηξε και ο Τζιοβάννι τον κρέμασε με την αρνητική του απόδοση. Αν πρέπει αυτός με την απόδοση του να συνεπάρει όλη την ομάδα, επειδή έχει το ακριβότερο συμβόλαιο, τότε κρεμάστε τον, παρέα με καμία διακοσαριά ακριβοπληρωμένους παίκτες ανά την Ευρώπη που δεν οδηγούν την ομάδα τους στν τελικό του Champions League.
Όλοι ξέρουμε ότι η τέχνη δεν είναι αλήθεια. Όπως είπε και ο Πικάσο, η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε την αλήθεια. Ο Βραζιλιάνος βιρτουόζος παραμένει ένας επαγγελματίας ερασιτέχνης, προικισμένος με ένα θεϊκό ταλέντο που δεν θα αναγνωρισθεί ποτέ στην διάρκεια της καριέρας του γιατί δεν θα συνοδευτεί από την ανάλογη επιτυχία που ταιριάζει στην κλάση του. Ο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής επιλέγει να προσφέρει αυτά που η ωφελιμιστική κερκίδα δεν χρειάζεται, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο αυτός θέλει να τους προσφέρει. Είναι η στιγμή που το χειροκρότημα έρχεται αυθόρμητα και ο καλλιτέχνης ολοκληρώνεται. Ο κόσμος αδημονεί για την συνέχεια, που ο ίδιος ο Τζιοβάννι έχει ήδη ξεγράψει από το μυαλό του. Η αποστολή του τελείωσε. Το ίδιο και η υπομονή του κόσμου. Ο αμείλικτος χρόνος θα επιβραβεύσει νοσταλγικά την ποδοσφαιρική του ιδιοφυΐα, όταν αυτός θα είναι μακριά και οι φίλαθλοι θα κουραστούν από την μονοτονία των σύγχρονων επιθετικών...
Και καθώς τα χρόνια θα περνούν πάντοτε θα υπάρχει στη μνήμη οπαδών και αντιπάλων οτι πέρασε από την Ελλάδα ένας μάγος. Ο Ziovani Silva de Oliveira !!!!
Ο Κοσμος τον κρατησε στο λιμανι με το περιβοητο.... Τζιοβανι Τζιοβανι για παντα στο λιμανι
ΖΙΟΒΑΝΙ
Φεύγει… μένοντας
"Μα όσο κι αν ψάξω δεν βρίσκω άλλο λιμάνι τρελό να μ’ έχει κάνει όσο τον Πειραιά…". Τους στίχους, τους οποίους όλοι λίγο, πολύ σιγοτραγουδήσαμε μέσω της Μελίνας Μερκούρης… δανείστηκε ο Ζιοβάνι, ο οποίος όπου σταθεί και όπου βρεθεί δεν… ξεχνάει να τονίσει ότι θέλει να μείνει στον Ολυμπιακό. Οι "ερυθρόλευκοι", όμως, τι λένε; Το συμβόλαιο του Βραζιλιάνου λήγει το καλοκαίρι (30/6/2002), ωστόσο η Πειραϊκή ΠΑΕ, μέχρι στιγμής, δεν έχει δείξει… ζεστή να κρατήσει τον "Ζιό". Σε συνέντευξη που είχε δώσει ο Τάκης Λεμονής είχε αφήσει… φήμες να πλανώνται, λέγοντας "…δεν θέλω να κάνω κριτική για τον Ζιοβάνι". Τι σημαίνουν όλα αυτά; Θα φύγει ο Βραζιλιάνος ή θα ρίξει άγκυρα για… πάντα στο λιμάνι; Το κριτήριο για την παραμονή του 30χρονου επιθετικού δεν είναι άλλο από το μέλλον….Η είδηση του ερχομού του Ζιοβάνι στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1999 για λογαριασμό του Ολυμπιακού προκάλεσε αίσθηση όχι μόνο στους… εντός των συνόρων, αλλά και όλη την Ευρώπη. Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, άλλωστε, δημοσίευμα ισπανικής εφημερίδας που είχε πρωτοσέλιδο των "Ζιο", τον οποίο έδειχνε πάνω από την Ακρόπολη. Οι φίλοι της Μπαρτσελόνα και ο Ριβάλντο (κολλητός του "Ζιο")… τραβούσαν τα μαλλιά τους που έφυγε ο Βραζιλιάνος, ενώ οι οπαδοί των "ερυθρόλευκων" και ο… Λουίς Φαν Γκάλ (τότε προπονητής των Καταλανών) έστηναν… ξέφρενα πανηγύρια. Κόσμος στο αεροδρόμιο, προκειμένου να υποδεχτεί τον "μάγο" στην Ελλάδα και όνειρα για "τρελή" πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ.Και πράγματι… Ο Ζιοβάνι με τις εμφανίσεις, δικαίωσε την επιλογή των ανθρώπων που τον διάλεξαν και ξετρέλανε κόσμο! Οι φανέλα του με το νούμερο 10 ήταν είδος υπό… εξαφάνιση στην μπουτίκ του Ολυμπιακού και το όνειρο κάθε "κόκκινου" οπαδού έπαιρνε "σάρκα και οστά". Μαγικές ενέργειες, εκπληκτικά γκολ και ότι μπορεί να φανταστεί ο… ανθρώπινος νους έμοιαζε "παιχνιδάκι" για τον Βραζιλιάνο… Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς (τότε προπονητής των Πειραιωτών) προσπαθούσε να τον προφυλάξει σαν "κόρη οφθαλμού", με αποτέλεσμα να αποφεύγει να τον χρησιμοποιεί στα ελληνικά… χωράφια του Κορυδαλλού και της Ριζούπολης, αλλά στα ευρωπαϊκά "σαλόνια". Όλα αυτά, όμως, μέχρι την καταραμένη ημέρα που τραυματίστηκε… Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 1999. Ο Ολυμπιακός επικρατεί μέσα στο Καυτατζόγλειο Στάδιο του Ηρακλή με 4 – 3, αλλά χάνει τον Ζιοβάνι, ο οποίος υπέστη ρήξη χιαστών από το μαρκάρισμα του Λάζαρου Σέμου. Ο "Βραζιλιάνος" αναγκάζεται να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο… κρεβάτι του πόνου, συγχωρώντας ταυτόχρονα τον αμυντικό του "Γηραιού", ο οποίος και τον επισκέφθηκε στο νοσοκομείο να του ζητήσει συγγνώμη. Όλοι περίμεναν πως και πως τον "Ζιο" να επιστρέψει στους αγωνιστικούς χώρους και να κάνει πάλι τα… μαγικά του. Η ώρα ήρθε, ο Βραζιλιάνος επέστρεψε, αλλά ποτέ δεν ήταν ο ίδιος… Ο φόβος, ίσως, κι άλλου τραυματισμού δεν του επέτρεψε να γυρίσει ίδιος… Το καλοκαίρι το συμβόλαιο του Ζιοβάνι λήγει… Ο Ολυμπιακός, ωστόσο, προτίμησε να ανανεώσει την συνεργασία των Τζόρτζεβιτς, Πατσατζόγλου και Κωστούλα και να… κυνηγήσει τους Ελευθερόπουλο και Νινιάδη, παρά τον Βραζιλιάνο. Τι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο; Ότι ο "Ζιο" φεύγει; Μάλλον όχι. Ο Ολυμπιακός περιμένει να δει πρώτα και μετά να πράξει… Οι "ερυθρόλευκοι" θέλουν πιο πολλά από τον 30χρονο επιθετικό και γι’ αυτό περιμένουν ως το καλοκαίρι. Από την άλλη, ο ίδιος ο Ζιοβάνι, έχει εκφράσει την επιθυμία του να μείνει στο λιμάνι, κάτι που φαίνεται και από την αγωνιστική άνοδο του. Η αρχή έγινε στο "Νίκος Γκούμας" με την ΑΕΚ και συνεχίζεται… Ο Βραζιλιάνος θέλει να μείνει στο λιμάνι και είναι στο χέρι του να "αναγκάσει" τους διοικούντες την Πειραϊκή ΠΑΕ να τον κρατήσουν… Ο "Ζιο", άλλωστε, απέρριψε πρόταση της παλιάς του ομάδας της Σάντος, η οποία τον θέλει πίσω στη Βραζιλία. Ο ίδιος ψήφισε "κόκκινο" και δικαιωθηκε απο τον προεδρο του Θρυλου κ.Κοκκαλη που εκανε το χατιρι των οπαδων και εμεινε για αλλα 3 μεχρι της 29-05-2005 που εφυγε οριστικα απο την Ελλαδα αλλα μονο το σωμα του η ψυχη του εμεινε για παντα εδω να στοιχιονει το καραισκακη για παντα.....
Η ευτυχία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του Ζιοβάνι το πρωί της Τετάρτης, όταν βρέθηκε στα γραφεία της ΠΑΕ για να υπογράψει το νέο τριετές συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Η επιθυμία των φιλάθλων της ομάδας του Πειραιά κατά τη διάρκεια της φιέστας-τίτλου για την κατάκτηση του 6ου συνεχόμενου πρωταθλήματος, να παραμείνει ο Ζιο στο Λιμάνι, υλοποιήθηκε και τυπικά. Ο Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής που θα συνεχίζει να… μαγεύει με τις ικανότητες του για ακόμη τρία χρόνια τους "ερυθρόλευκους" φιλάθλους τόνισε ότι θα κάνει τα πάντα τη νέα χρονιά προκειμένου να ευχαριστήσει τον Θεό και τον πρόεδρο που τον κράτησαν στον Ολυμπιακό. "Eυχαριστώ το Θεό αλλά και τον πρόεδρο. Δεν θέλω να υποσχεθώ κάτι, θα μιλήσω μέσα στο γήπεδο. Έχω τρία χρόνια συμβόλαιο και θέλω να πάρω ακόμη τρία πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό. Eίμαι πολύ ευχαριστημένος με την τροπή που πήραν τα πράγματα", τόνισε ο Ζιοβάνι αμέσως μετά την υπογραφή του συμβολαίου του.Ο Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός έφτασε στα γραφεία της ΠΑΕ Ολυμπιακός συνοδευόμενος από τον μάνατζέρ του Ζοζέ Ρομπέρτο Μάρτινς και παρέμεινε για περίπου δύο ώρες, Ο Ζιοβάνι δεν χάλασε το… χατίρι στους δημοσιογράφους να κάνει δηλώσεις στις οποίες μάλιστα παρουσιάστηκε ικανοποιημένος από τη συμφωνία του νέου του συμβολαίου. "Είμαι πολύ ευχαριστημένος που θα συνεχίσω για άλλα τρία χρόνια στον Ολυμπιακό. Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ο κόσμος του Ολυμπιακού και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ήθελα πάρα πολύ να μείνω. Ευχαριστώ τον Θεό που με οδηγεί και φρόντισε να κλείσω ακόμη ένα συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Αυτό που θέλω τώρα είναι να δικαιώσω τον κόσμο και τον πρόεδρο που πίστεψαν σε μένα", τόνισε ο 29χρονος επιθετικός του Ολυμπιακού. Πόσο δύσκολη ήταν η επίτευξη ανανέωσης του συμβολαίου του; "Πάντα μια ανανέωση είναι δύσκολη, γιατί υπάρχουν δύο πλευρές. Ένιωθα όμως ότι είναι κοντά μου ο Θεός και δεν φοβήθηκα ούτε στιγμή".Η εκπληκτική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι 55.000 φίλαθλοι του Ολυμπιακού στη φιέστα-τίτλου και τα συνθήματα που ζητούσαν να παραμείνει ο Ζιοβάνι στο Λιμάνι, συγκίνησε τον Βραζιλιάνο άσο, ο οποίος από την πλευρά του υποσχέθηκε ότι θα τους ανταποδώσει την αγάπη με την απόδοση του στο γήπεδο. "Θέλω να ευχαριστήσω τους φιλάθλους, όχι με λόγια όμως, αλλά με έργα. Μέσα στο γήπεδο. Με θέαμα και τίτλους. Έχω τρία χρόνια συμβόλαιο και θέλω να πάρω ακόμη τρία πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό". Σε ερώτηση για το αν σκοπεύει να ολοκληρώσει την καριέρα του στους "ερυθρόλευκους", ο Ζιοβάνι τόνισε: "Είναι νωρίς ακόμη να σκεφτούμε τι θα γίνει μετά από τρία χρόνια. Θέλω να μείνω, όπως λένε και οι φίλαθλοι, για πάντα το λιμάνι".
Ο Ζιοβάνι με… αριθμούς
Αναμφίβολα ο Ζιοβάνι είναι ένας από τους κορυφαίους παίκτες που πέρασαν τόσο από τον Ολυμπιακό, όσο και από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Παίκτης με κινήσεις μέσα στο γήπεδο που «μάγεψαν» ακόμη και οπαδούς άλλων ομάδων πέρα από τους «ερυθρόλευκους».
Ωστόσο, δεν ήταν μόνο τα «μαγικά» του που δεν πέρασαν απαρατήρητα, αφού και στον τομέα της αποτελεσματικότητας ήταν πολύ καλός, ιδίως την περσινή σεζόν, όπου σε 28 συμμετοχές στο πρωτάθλημα σημείωσε 21 γκολ. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Ο Ζιοβάνι όπως και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές γεννήθηκε σε μία φτωχογειτονιά της Βραζιλίας και συγκεκριμένα στην Μπελέμ του Παραναένσε, την 4η Φεβρουαρίου του 1982. Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα ξεκινούν από τη σεζόν 90’-91’. Ο 19χρονος Ζιοβάνι πηγαίνει στην Τάκα Ντε Λουζ, ωστόσο δεν έχει καμία επίσημη συμμετοχή. Αυτό γίνεται και την επόμενη σεζόν, σε άλλη ομάδα αυτή τη φορά. Ο λόγος για την Τούνο Λούζο. Εκεί θα παραμείνει και τη χρονιά 93’, κατά την οποία έπαιξε σε 30 αγώνες και σημείωσε 24 γκολ. Αν και αυτό αν μη τι άλλο ήταν ένα καλό ρεκόρ, καμία ομάδα πλην της Ρέμο δεν ενδιαφέρεται και ο «μάγος» καταλήγει εκεί. Στη μισή χρονιά παραμονής του στο σύλλογο σε 15 συμμετοχές έχει πέντε γκολ. Τα πράγματα γίνονται ακόμη καλύτερα όταν στο υπόλοιπο μισό «μεταπηδά» στην Παϊσαντού και σε 12 αγώνες σημειώνει έξι τέρματα. Ο «Ζιο» μεταγράφεται το 95’ στη Σάο Καρλένσε, όμως για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν αγωνίστηκε ούτε σε ένα παιχνίδι. Στα μισά της σεζόν ήρθε η μεταγραφή που έμελλε να αλλάξει την καριέρα του Βραζιλιάνου «άσου». Η Σάντος γίνεται ο επόμενός του «σταθμός» και παραμένει εκεί για ενάμισι χρόνο. Σε 18 αγώνες το 95’ πετυχαίνει οκτώ γκολ, ενώ το 96’ πραγματικά έδειξε ότι είναι έτοιμος για μία ευρωπαϊκή «περιπέτεια». Τα 25 γκολ που πετυχαίνει σε 19 παιχνίδια δεν περνάνε απαρατήρητα από τα… λαγωνικά της Μπαρτσελόνα και ο Ζιοβάνι ετοιμάζεται για το υπερατλαντικό ταξίδι. Για τρία χρόνια θα φορέσει τη φανέλα των «μπλαουγκράνα», ωστόσο αυτά δεν ήταν και τα καλύτερα σε ότι αφορά την επιθετική του συγκομιδή. Βέβαια οι τίτλοι που του έλειψαν όλα αυτά τα χρόνια ήρθαν μαζεμένοι. Σε 30 παιχνίδια σημειώνει επτά γκολ, ωστόσο στο τέλος της σεζόν 96’-97’ κατακτά το Κόπα Αμέρικα με τη Βραζιλία και με την Μπαρτσελόνα το Κύπελλο Κυπελλούχων, το κύπελλο Ισπανίας, το ισπανικό Σούπερ Καπ και το ευρωπαϊκό Σούπερ καπ. Το 98’ σε 27 αγώνες πετυχαίνει 11 γκολ αποτελώντας εξαιρετικό δίδυμο με το Ριβάλντο, ενώ στο τέλος της σεζόν συμπληρώνει το νταμπλ, με τους Καταλανούς να κατακτούν το πρωτάθλημα και το κύπελλο Ισπανίας. Η επόμενη χρονιά είναι και η τελευταία του στην Μπαρτσελόνα, αλλά πρόλαβε να κατακτήσει ένα ακόμη πρωτάθλημα Βραζιλίας, ενώ σε 12 συμμετοχές δεν κατάφερε να σημειώσει τέρμα. Ο Ολυμπιακός «ζυγίζει» την περίπτωση του Ζιοβάνι, με τα 26 του χρόνια να αποτελούν εξαιρετική περίπτωση μιας και θεωρείται η κατάλληλη ηλικία για έναν ποδοσφαιριστή. Ο «μάγος» δένει… άγκυρα στο λιμάνι και ξεχνάει να τη λύσει. Στα έξι χρόνια παραμονής του στον Ολυμπιακό προλαβαίνει να αγωνιστεί σε 14 ματς στα οποία σημείωσε οκτώ γκολ, καθώς μεσολάβησε το τάκλιν του Λάζαρου Σέμμου που τον άφησε εκτός δράσης για έξι μήνες. Το 2001 έχει την ευκαιρία να δείξει περισσότερα πράγματα και το κάνει με επτά γκολ σε 19 παιχνίδια. Παράλληλα, ξεκινάει τα γνωστά «μαγικά» του που τον κάνουν αρεστό στους «ερυθρόλευκους» οπαδούς, αλλά και σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους ανά την Ελλάδα. Η σεζόν 01’-02’ δεν είναι και η ιδανική για τον Ζιοβάνι, ο οποίος το μόνο που κατάφερε ήταν να πετύχει τέσσερα γκολ σε 21 παιχνίδια. Οι πρώτες «γκρίνιες» άρχισαν με αποτέλεσμα την επόμενη σεζόν να κάνει το κάτι παραπάνω, σημειώνοντας 10 γκολ σε 22 συμμετοχές. Στις τέσσερις αυτές χρονιές στέφεται ισάριθμες φορές πρωταθλητής και το «Ζιοβάνι για πάντα στο λιμάνι» που ακούγεται από την «ερυθρόλευκη εξέδρα» είναι ένα επιπλέον κίνητρο για να μείνει και άλλα χρόνια στον Ολυμπιακό ο «μάγος». Έτσι και έγινε. Ο Ζιοβάνι έμεινε στον Ολυμπιακό και φρόντισε να αποδείξει την ικανοποίησή του για την εξέλιξη αυτή. Σε 28 παιχνίδια πετυχαίνει 21 γκολ και εκτός από πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού, αναδεικνύεται και σε κορυφαίο του ελληνικού πρωταθλήματος. Φέτος, μετά από πολλές τριβές με τον Μπάγεβιτς και παρά τη μουρμούρα του κόσμου, αν δει κανείς τα στατιστικά του θα ανακαλύψει ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, αφού σε 23 παιχνίδια έχει πετύχει 10 γκολ, ενώ έχει μοιράσει τέσσερις ασίστ. Αυτά σε συλλογικό επίπεδο. Αλλά ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής έχει και προσωπικό… παλμαρέ. Δύο τίτλοι σε προσωπικό επίπεδο είναι αρκετά ικανοποιητικός με το Ζιοβάνι να βραβεύεται το 1995 ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στη Βραζιλία, ενώ το 2000 τιμάται με τον τίτλο του κορυφαίου ξένου ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται στο πρωτάθλημα. Παράλληλα, σε διεθνές επίπεδο έχει 19 συμμετοχές έχοντας πετύχει έξι γκολ.
Κάποτε, ο Χαρίλαος Τρικούπης δεν εξελέγη ούτε βουλευτής και αντ" ατού εξελέγη κάποιος Γουλιμής. Και τότε είπε την μεγάλη κουβέντα "ανθ" ημών, Γουλιμής". Ο Ζιοβάνι θα έφευγε σίγουρα από τον Ολυμπιακό καποτε. Το ζητούμενο είναι αν το ελληνικό ποδόσφαιρο κι όχι μόνο ο Ολυμπιακός θα... πάθαινε κάτι από την φυγή του Ζιοβάνι. Θα πάθαινε; Η απάντηση δίνεται αβίαστα πως ναι. Ζιοβάνι δεν βγαίνουν κάθε μέρα στο ποδόσφαιρο κι αν βγαίνουν δεν έρχονται κάθε μέρα στην Ελλάδα, παρά μία στις τόσες. Τώρα είναι απαραίτητη η κλασική φράση - πλην άκρως χαρακτηριστική - πως το ελληνικό ποδόσφαιρο θα γινόταν φτωχότερο χωρίς το Ζιοβάνι.Για τον υγιή ποδοσφαιρόφιλο, ανεξαρτήτως συλλογικής ταμπέλας, ο Ζιοβάνι είναι μια όαση ανάμεσα σε μετριότητες. Οταν γουστάρεις το ποδόσφαιρο, γουστάρεις τον καλλιτέχνη του, όχι τον λαντζέρη του. Αυτό που έκανε τόσα χρόνια ο Ζιοβάνι στα ελληνικά γήπεδα, δεν θα το ξαναδούμε ει μη μόνον από το Ριβάλντο. Ο άνθρωπος που λατρεύει την μπάλα, λατρεύει το Ζιοβάνι. Τελεία και παύλα. Τρέχει - δεν τρέχει, μαρκάρει δεν μαρκάρει, ουδείς πρέπει ν" ασχολείται.Με την φυγή του Ζιοβάνι, το ενδιαφέρον μας μετατοπιζόταν και πάλι, σ" ένα σκληρό τάκλιν του Τάκη Φαλτσοπίτουρα και ένα αντιαθλητικό φάουλ του Σάσα Χλεμπόνιτς. Δυστυχώς. Θα το νοσταλγήσουμε όλοι το Ζιοβάνι όταν θα φύγει και έχουμε ποτιστεί και πάλι το κονσερβαρισμένο ποδόσφαιρο που μας σερβίρουν. Το ανθεκτικό, της αυταπάρνησης, της αυτοθυσίας, του τσαμπουκά. Το ποδόσφαιρο, όμως, είναι ο βασιλιάς των σπορ, λόγω των Ζιοβάνι του πλανήτη κι όχι των τρεχαλατζήδων. Η μετριοφροσύνη είναι για τους μέτριους. Ο Ζιοβάνι δεν είναι μετριόφρων, ούτε αυτοί που τον θαυμάζουν. Ποτέ δεν επέλεξε την ευθεία οδό για να βάλει ένα γκολ, για να κάνει μία πάσα, μία ντρίμπλα. Κάνει ό,τι δίνει χαρά στην κερκίδα. Το σύνθετο, το απρόβλεπτο, το αναπάντεχο. Οι υπόλοιποι, πολύ απλά, είναι έτοιμοι να χειροκροτήσουν μία οποιαδήποτε πάσα, μία κοινότυπη ντρίμπλα, ακόμα και ένα καλά εκτελεσμένο πλάγιο άουτ. Είναι φανερό ότι αυτοί έχουν μειωμένη αντίληψη γι αυτό που υποτίθεται πως αγαπούν. Και διασκεδάζουν με την αυτοπροσφορά μιας νίκης κι όχι με το ποδόσφαιρο. Οταν ο Ζιοβάνι φύγει από την Ελλάδα , η περίοδος της διασκέδασης μέσω του ποδοσφαίρου τελείωσε. Αυτά που έχουμε, συνήθως, δεν τα εκτιμάμε, που λέει και το τραγούδι. Οταν λείψει ο Τζιοβάνι του χρόνου θα τον αναπολούμε. Και θα ζούμε τις αναμνήσεις. Κι όποιος ζει με τις αναμνήσεις δεν ζει, συνεπώς πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά. Πάντα, όμως, με οδηγό το χθες, με την προσδοκία ότι η ιστορία Ζιοβάνι θα επαναλθφθει καποτε.....
Τώρα που φεύγει, η καταγραφή των επιτευγμάτων περισσεύει. Οι στατιστικές στις περιπτώσεις του αποχαιρετισμού είναι αχρείαστες. Λένε πράγματα που κρύβουν τα συναισθήματα και φανερώνουν τον... προπονητή που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Μια φοβερή ντρίμπλα, μια ποδιά, μια λόμπα που δεν πέτυχε πώς να τις «μετρήσει» η στατιστική; Τα επιφωνήματα θαυμασμού της εξέδρας πώς να μετρηθούν; Γι" αυτό η στατιστική σε τούτη την περίπτωση δεν έχει θέση. Ψέματα θα πει. Αυτός που φεύγει ύμνησε το άθλημά του. Αγνόησε τις προδιαγραφές των κατά καιρούς προπονητών και έπαιξε για τους θαυμαστές του στην εξέδρα. Είναι πολλοί αυτοί που τον θαύμασαν. Που έγραψαν -έστω πρόσκαιρα- στα παλιά τους τα παπούτσια τη σκοπιμότητα της νίκης και περίμεναν πότε θα έρθει η στιγμή να ζωγραφίσει στον πράσινο καμβά ο μέγας καλλιτέχνης της μπάλας. Εξι χρόνια στη σειρά σκόρπισε το πλούσιο ταλέντο του στα γήπεδα της Ελλάδας με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Αλλοτε περιπαικτικός απέναντι στον αντίπαλο, άλλοτε τρυφερός εραστής απέναντι στο στρογγυλό αντικείμενο του πόθου. Υπήρξαν αντίπαλοί του που κοκκίνισαν από ντροπή για τα παθήματά τους και άλλοι που πήραν φόρα για να ξεμπερδέψουν μια και καλή με το ρεζιλίκι. Τερματοφύλακες που μαρμάρωσαν, σέντερ μπακ που έχασαν την ισορροπία τους, ανυποψίαστοι χαφ που... άνοιγαν τα πόδια τους για να την περάσει ανάμεσα. Ολοι αυτοί αισθάνονται τώρα ανακουφισμένοι. Εμείς, πάλι, όχι. Με τα κριτήρια της ομάδας, το «αντίο» είναι κίνηση σωστή. Εμείς έχουμε άλλα. Τα απογεύματα της Κυριακής τα αφιερώσαμε στο ποδόσφαιρο γιατί υπάρχουν παίκτες σαν κι αυτόν. Ομορφα απογεύματα, φορτωμένα με τις επινοήσεις ενός από τους μάγους της φυλής του ποδοσφαίρου. Ο μάγος φεύγει γι" άλλες πολιτείες. Τον αποχαιρετάμε με σεβασμό και εκτίμηση. Δεν τον παραχωρούμε για αξιολόγηση στα «κουτάκια» της στατιστικής. Ο φίλαθλος έχει δικό του σύστημα tendex. Με βάση αυτό, ο μάγος έχει πιάσει κορυφή. Το βράδυ, στη φιέστα του νταμπλ, θα στηθεί το πανηγύρι της χαράς. Οσοι -χιλιάδες- πάνε εκεί έχουν τον τρόπο τους να δείξουν την απεριόριστη εκτίμησή τους στο μάγο. Κι από του χρόνου στο Καραϊσκάκη, λίγο πριν αρχίσει το ματς, το όνομά του θα γίνεται σύνθημα από τους χιλιάδες οπαδούς στις εξέδρες. Ο μάγος θα «στοιχειώσει» το Καραϊσκάκη. Και όταν τα χρόνια θα έχουν περάσει αρκετά, οι γονείς με τα ερυθρόλευκα κασκόλ θα λένε στα παιδιά τους: «Εδώ, παιδάκι μου, κάποτε έπαιξε ο Ζιοβάνι».
Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ
Έτος
Ομάδα
Συμμετοχές
Γκολ
1990-91
Τάσα Ντε Λούζ
0
0
1991-92
Τούνα Λούζο
0
0
1992-93
Τούνα Λούζο
30
24
1993-94
Ρέμο
15
5
1993-94
Παϊσάντου
12
6
1994-95
Σάο Καρλένσε
0
0
1994-95
Σάντος
18
8
1995-96
Σάντος
19
25
1996-97
Μπαρτσελόνα
30
7
1997-98
Μπαρτσελόνα
27
11
1998-99
Μπαρτσελόνα
12
0
1999-00
Ολυμπιακός
14
8
2000-01
Ολυμπιακός
19
7
2001-02
Ολυμπιακός
21
4
2002-03
Ολυμπιακός
22
10
2003-04
Ολυμπιακός
28
21 (1ος σκόρερ)
2004-05
Ολυμπιακός
25
10
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΖΙΟΒΑΝΙ
Ημερομηνία Γέννησης: 4.2.1972 Ύψος: 1,90 Βάρος: 84 κιλά Εθνικότητα: Βραζιλιάνικη Προηγούμενη Ομάδα: Μπαρτσελόνα Συμμετοχές στην Α" Εθνική: 131Γκολ στην Α" Εθνική: 62 Τόπος γέννησης: Μπέλεμ (Βραζιλία)Προσωπικοί τίτλοι: Καλύτερος ποδοσφαιριστής στην Βραζιλία το 1995 Διεθνής: 19 φορές με την Εθνική Βραζιλίας, 6 γκολ Ντεμπούτο με την Εθνική Βραζιλίας: Μάρτιος 1995 εναντίον της Ονδούρας Ντεμπούτο στην Ελλάδα: 25/9/1999 (Ολυμπιακός – Πανιώνιος 5 – 0)
Τίτλοι: 5 Πρωταθλήματα Ελλάδας, 1 Κυπελλο Ελλαδας , 1 Πρωτάθλημα Βραζιλίας, 2 Πρωταθλήματα Ισπανίας, 1 Κύπελλο Ισπανίας, 1 Σούπερ Καπ Ισπανίας, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων,1 Κοπα Αμερικα το 1997 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 1 Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο 1 Duble Elladas.
Τζιοβάνι: Τα καλύτερα μου χρόνια
Αντίο από το «μάγο»
27/05/2005 20:00
Μέσα σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη Τύπου (αποχώρησης) του Τζιοβάνι. Ο Βραζιλιάνος αστέρας ευχαρίστησε όλους όσους τον αγάπησαν ενώ παράλληλα ανέφερε πως τα 6 χρόνια στον Ολυμπιακό ήταν και τα καλύτερα της ζωής του. Τις δηλώσεις πάντως άρχισε ο Σωκράτης Κόκκαλης που τον ευχαρίστησε για όλα."Προσωπικά, σαν άνθρωπος, οπαδός και πρόεδρος λυπάμαι που φεύγει ο Τζιοβάνι", είπε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού για να συνεχίσει. "Είναι ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής και καλός άνθρωπος. Ευθής. Μας προσέφερε τόσα πολλά αλλά αποφάσισε να γυρίσει στην πατρίδα του. Είναι μεγάλη απώλεια. Ο Τζιοβάνι μας χάρισε αξέχαστες στιγμές και αποτέλεσε τον πρώτο μεγάλο ποδοσφαιριστή που ήρθε στην Ελλάδα. Είναι μεγάλη απώλεια. Ο Τζιοβάνι θα είναι για πάντα στην καρδιά μας. Ξέρω για την αγάπη του για τον Ολυμπιακό αλλά ξέρω και για την αγάπη του κόσμου για το πρόσωπό του. Του εύχομαι να έχει υγεία και καλή πορεία.Ο Ριβάλντο θα μείνει στην ομάδα μας αλλά ο χωρισμός είναι αναπόφευκτος. Έτσι έχουν τα πράγματα. Θα τον αγαπάμε και θα τον τιμήσουμε. Έχει βάλει τόσα ωραία γκολ αλλά αυτό που μου έμεινε ήταν αυτό με τη Γαλατά που πέρασε την μπάλα από πάνω. Δεν ήταν μόνο αυτό το γκολ αλλά και πολλά άλλα. Το κενό του δεν αναπληρώνεται αλλά οι οπαδοί πρέπει να σκεφτούν από εδώ και πέρα το νταμπλ και τη γιορτή που ακολουθεί. Από Δευτέρα θα τα πούμε όλα. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ επίσης και στη γυναίκα του καθώς έπαιξε σημαντικό ρόλο στα 6 χρόνια παραμονής του".Εν συνεχεία το λόγο πήρε ο Τζιοβάνι που στο τέλος απάντησε στις πολλές ερωτήσεις των δημοσιογράφων. "Είμαι στενοχωρημένος που φεύγω αλλά έτσι πρέπει να γίνει. Λυπάμαι πολύ. Φεύγω με χαρά γιατί πέρασα τα έξι καλύτερα χρόνια της ζωής μου στον Ολυμπιακό. Και ως παίκτης και ως άνθρωπος. Είμαι χαρούμενος γιατί γνώρισα ανθρώπους όπως ο Κόκκαλης και ο Λούβαρης. Ευχαριστώ για όσα έχουν κάνει για μένα. Είμαι χαρούμενος και για τους οπαδούς που με αγάπησαν.
Την τελευταία μου χρονιά έκανα και νταμπλ. Είμαι λυπημένος πάντως που αφήνω μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό πίσω μου. Αν άφησα κάποιους χαρούμενους, σε αυτό με βοήθησαν και οι συμπαίκτες μου όλα αυτά τα χρόνια. Η ζωή συνεχίζεται και ευχαριστώ και τους οπαδούς των άλλων ομάδων που με αγάπησαν. Η απόφαση πάρθηκε για δικούς μου λόγους.Έχω μάθει ελληνικά αλλά ντρέπομαι να μιλήσω. Δεν ξεχωρίζω καμία χρονιά, όλα ήταν υπέροχα. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα και αξίζει να φέρει μεγάλους παίκτες. Εγώ θα μπορούσα να πω πολλά αλλά κρατώ μόνο τα ευχάριστα. Θα διαφημίζω την Ελλάδα όπου και αν πάω. Έχω πολλούς λόγους να το κάνω αυτό. Περιμένω πως το νούμερο δέκα θα το πάρει ο Ριβάλντο αλλά για αυτό το πράγμα θα αποφασίσει κάποιος άλλος. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με κανέναν", είπε ο Τζιοβάνι σε ερώτηση για τις σχέσεις του με τον Μπάγεβιτς για να πεταχτεί ο κ. Κόκκαλης και να πει το ίδιο ενώ οι τελευταίες κουβέντες του Βραζιλιάνου ήταν οι εξής."Δεν ξέρω αν κάποτε θα γίνω προπονητής. Αυτό είναι στο χέρι του Θεού. Ο προπονητής που με έβαζε να παίζω καταλάβαινε τη νοοτροπία μου".Στο τέλος των ερωτήσεων οι δύο άνδρες αγκαλιάστηκαν και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε μια σχέση που πέρασε πολλά τα τελευταία χρόνια.
Του παρέδωσε το "10"!
28/5/2005 2:11:21 μμ
Πέρσι τέτοια εποχή ο Τζιοβάνι Σίλβα Ντε Ολιβέιρα ζητούσε από τον επιστήθιο φίλο του Ριβάλντο να μετακομίσει στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό και οι δυο τους να ξανασμίξουν έπειτα από πέντε χρόνια, όταν και γάζωναν τις αντίπαλες εστίες με την φανέλα της Μπαρτσελόνα. Ένα χρόνο αργότερα ο "μάγος" Τζιο λέει "αντίο" και αφήνει τον Ρίμπο μόνο του στο λιμάνι. Σε μια συγκινητική εκδήλωση στο Red Cafι του γηπέδου "Γ. Καραϊσκάκης" το "10" το καλό των Πειραιωτών παρέδωσε τον αριθμό της φανέλας, που τίμησε για έξι χρόνια, στον φίλο και συμπατριώτη του με το όνομα "Ριβάλντο" από πίσω. Εν συνεχεία οι δυο ποδοσφαιριστές αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν, μη μπορώντας να κρύψουν την συγκίνηση, που ένιωθαν εκείνη την στιγμή. Ο κόσμος του Ολυμπιακού, που βρισκόταν εκεί, αποθέωσε τους δυο Βραζιλιάνους και στη συνέχεια έπεσε πάνω τους για φωτογραφίες και αυτόγραφα και χρειάστηκε μάλιστα να... φυγαδευτούν για να αποχωρήσουν από το Red Cafι του φαληρικού γηπέδου.Στο αεροδρόμιο "Ελ. Βενιζέλος" βρέθηκαν λίγο αργότερα και οι δύο παίκτες, με τον Τζιο να πηγαίνει στη Βραζιλία για να να ενταχθεί κατά τα φαινόμενα στη Σάντος, ενώ ο Ρίμπο για διακοπές. Ο πρώην πλέον άσος του Ολυμπιακού ήταν συναισθηματικά πολυ φορτισμένος, αναχωρώντας από την Ελλάδα και ειδικά αυτό φανήκε στον εναγκαλισμό, που είχε με τον... προστατευόμενο του Καστίγιο.
"Δεν μου φέρθηκε καλά ο Μπάγεβιτς"
30/5/2005 2:56:30 μμ
Στις 28 Μαϊου 2005 ο Τζιοβάνι Σίλβα Ντε Ολιβέιρα, χαιρετά με δάκρυα στα μάτια τον "κολλητό" του φίλο Καστίγιο, υπογράφει τα τελευταία του αυτόγραφα σε "ερυθρόλευκες" φανέλες και χάνεται στην αίθουσα αναμονής του αεροπλάνου που θα τον πάρει οριστικά και αμετάκλητα μακριά από τον Ολυμπιακό. Μακριά από την ομάδα που λατρεύτηκε όσο κανένας άλλος, μακριά από τον τόπο που το σύνθημα "Τζιοβάνι, Τζιοβάνι για πάντα στο λιμάνι", έγινε η δεύτερη φύση όλων των "ερυθρόλευκων" φιλάθλων.Όμως όλα τα ωραία κάποια στιγμή έχουν ένα τέλος, έτσι και το "παραμύθι" του Τζιοβάνι τελείωσε έτσι όπως αρμόζει σε έναν ήρωα. Με τιμές, απονομές, εκδηλώσεις λατρείας, συγκίνηση και μνήμη. Ο άνθρωπος που γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1972 στα βάθη του Αμαζονίου θα ζει πάντα στο λιμάνι, έστω και σαν μια γλυκιά ανάμνηση.Λίγο πριν επιστρέψει στην πατρίδα του, ο Τζιοβάνι μίλησε και κατέθεσε τις τελευταίες του σκέψεις, για τον Ολυμπιακό, τον κόσμο του, το νταμπλ, τον εαυτό του, αλλά και τον Μπάγεβιτς. Όπως λέει ο 33χρονος επιθετικός, ο Σερβοέλληνας τεχνικός τον πίκρανε τη φετινή περίοδο, καθώς δεν προσπάθησε να τον καταλάβει, δεν τον πλησίασε για να βρεθεί μια λύση, αλλά ο ίδιος δεν του κρατάει κακία."Μπορούσα να προσφέρω περισσότερα αυτή τη χρονιά στην ομάδα. Χαίρομαι για την κατάκτηση του νταμπλ και φεύγω από την ομάδα με το κεφάλι ψηλά, αλλά θα ήθελα να έχω μεγαλύτερη συμβολή σ’αυτό. Προερχόμουν από μια πολύ καλή χρονιά, ήμουν ο πρώτος σκόρερ του περσινού πρωταθλήματος και ένιωθα δυνατός να προσφέρω τις υπηρεσίες μου", τονίζει ο Βραζιλιάνος επιθετικός και συνεχίζει: "Όμως από την αρχή διαπίστωσα μια αρνητική στάση του Μπάγεβιτς προς το πρόσωπό μου. Ο Θεός ξέρει αν ποτέ σκέφτηκα να κάνω κακό στην ομάδα ή στον προπονητή μου. Όμως περίμενα από τον Μπάγεβιτς να μου φερθεί καλύτερα. Να είναι πιο διαλλακτικός μαζί μου, να με πλησιάσει και να μην κρατάει αποστάσεις από μένα. Πολλά πράγματα θα μπορούσαν να μην έχουν πάρει τις διαστάσεις που πήραν για το καλό της ομάδας. Ετσι όλοι θα ήμασταν καλύτεροι και ο Ολυμπιακός δεν θα είχε τόσα πολλά προβλήματα μέσα στη χρονιά, που παραλίγο να του κοστίσουν την απώλεια του πρωταθλήματος. Με πίκρανε ο Μπάγεβιτς με τη συμπεριφορά του, αλλά δεν του κρατάω κακία".Ο "Τζιο" έφυγε από τον Ολυμπιακό, όπως ακριβώς ήθελε, με την κατάκτηση του νταμπλ και εν μέσω αποθέωσης από τους οπαδούς των Πειραιωτών. "Αυτό το νταμπλ ανήκει στους φιλάθλους μας και στους παίχτες, οι οποίοι στα δύσκολα έδειξαν χαρακτήρα και πήραν τα παιχνίδια που έπρεπε, όταν άλλοι είχαν αρχίσει να λένε ότι δεν θα βγούμε ούτε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο κόσμος ήταν κοντά μας στα δύσκολα, μας στήριξε και μας ανέβασε την ψυχολογία, ώστε να κερδίσουμε τα τελευταία κρίσιμα παιχνίδια. Οπου και να βρεθώ, όσο και αν ζήσω θα έχω να λέω για το μεγαλείο των οπαδών του Ολυμπιακού. Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ", τόνισε ο Βραζιλιάνος, ο οποίος δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να επιστρέψει στην Ελλάδα στο μέλλον."Θέλω κάποια στιγμή να γυρίσω στον Ολυμπιακό σε άλλο πόστο και να προσφέρω πάλι τις υπηρεσίες μου στην ομάδα που πέρασα τα ομορφότερα χρόνια της καριέρας μου. Αν κάποια στιγμή φύγω από τη Βραζιλία θα ξέρω ότι με περιμένει μια δεύτερη πατρίδα, η Ελλάδα. Εδώ νιώθω σαν το σπίτι μου".Ο Τζιοβάνι δεν θέλησε να αποκαλύψει τους λόγους που δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του με τους "ερυθρόλευκους", αλλά από τα λόγια του φαίνεται ότι δεν επιθυμούσε να πάρουν τα πράγματα αυτή την τροπή.«Ηθελα να μείνω, όπως το ίδιο επιθυμούσε και η σύζυγός μου. Όμως στη ζωή δεν κάνεις πάντα αυτό που θέλεις. Υπήρχαν κάποια προβλήματα που δεν μπόρεσαν να ξεπεραστούν και με αναγκάζουν να φύγω από τον Ολυμπιακό. Από αυτά τα έξι χρόνια κρατάω μόνο τις καλές στιγμές, οι οποίες είναι οι πιο πολλές και αφήνω πίσω μου τις δυσάρεστες. Σας ευχαριστώ όλους...".Ο Τζιοβάνι θα συνεχίσει την καριέρα του στη Σάντος, στην οποία υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο και ήδη οι οπαδοί της ομάδας έχουν ετοιμάσει φιέστα για να υποδεχθούν τον 33χρονο επιθετικό, που επιστρέφει στην ομάδα στην οποία ουσιαστικά ξεκίνησε την καριέρα του.Πάντως ο "Τζιο" εκτός από ποδόσφαιρο, ετοιμάζει και άλλες δραστηριότητες στην πατρίδα του. Η πιο σημαντική είναι η ίδρυση ενός σχολείου για άπορα παιδιά. Εκεί θα φοιτούν παιδιά από 6 ως 18 ετών, που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν για τις σπουδές τους, θα μένουν μέσα στις εγκαταστάσεις, ενώ θα μαθαίνουν και τα μυστικά της "στρογγυλής θεάς". Αλλωστε ο Τζιοβάνι είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σε θέματα που αφορούν τα παιδιά και το δείχνει έμπρακτα με κάθε ευκαιρία...
Ο Τζιο δηλωσε ακομη λιγα λεπτα πριν ανχωρησει για την Βραζιλια οτι αν με θελουν στον Ολυμπιακο ισως ξαναγυρισω τα Χριστουγεννα ...Και οπως ολοι καταλαβατε ο λογος που εφυγε ο Τζιο ητανε ο Μπαγεβιτς και μονο αυτος ...Ο Τζιο αποκαλυψε ακομη οτι ο Ντουσαν δεν του μιλαγε καθολου ητανε κρυος απεναντι του και δεν του εδινε καθολου σημασια , ισως να μπορουσα να αποδοσω παραπανω εφετος αλλα με τετοιο κλιμα δεν μπορουσα.....
Μια φωτογραφια ...χιλιες λεξεις
Ο Τζιο εδειξε για ακομη φορα την μεγαλοψυχεια του μετα τον Λαζαρο Σεμο που
του εσπασε τα ποδια και ενω ολοι περιμεναμε να του επιτεθει κανονικα και να ητανε εκνευρισμενος αυτος ητανε συμπονετικος και του εδωσε δωρο κιολλας την Καινη Διαθηκη....ετσι και τωρα με τον Μπαγεβιτς ειπε οτι δεν του κραταει καμια κακια...
Ισως τωρα μετα απο 6 χρονια να καταλαβαμε ολοι μας πραγματικα τι σημαιναν τα λογια του μεγαλου ΠΕΛΕ οτι ο Τζιοβανι ειναι ο διαδοχος μου....Τωρα καταλαβαμε
Οι συμπαικτες του Τζιοβανι στην Μπαρτσελονα.........
Πανω ο Τζιο με τον Ριμπο στην Μπ
αρτσελονα
Vitor Baiα
Michael Reiziger
Luis Enrique Garcia
Rivaldo Barbosa Ferreirα
Giovanni Silva da Oliveira
Luis Figo
Boudewijn Zenden
Philip Cocu
Mauricio Pellegrino
Dragen Ciric
Pepe Guardiola
Ronaldo
Συμπαικτες του Τζιο στην Εθνικη Βραζιλιας ...Ιερα τερατα του ποδοσφαιρου
Claudio Andrι TAFFAREL (At. Mineiro) 12 CARLOS GERMANO Schwamback Neto (Vasco da Gama) 22 Nelson de Jesus da Silva DIDA (Cruzeiro)
Defenders:
2 Marcos Evangelista de Moraes CAFU (AS Roma) 3 ALDAIR Nascimento Santos (AS Roma) 6 ROBERTO CARLOS Da Silva (Real Madrid) 15 Andre Alves CRUZ (AC Milan) 16 Josι Roberto da Silva Junior ZE ROBERTO (Flamengo) 4 Raimundo Ferreira Ramos JUNIOR BAIANO (Flamengo) 14 MARCELO Gonηalves Costa Lopes (Botafogo)
Midfielders:
8 Carlos Caetano Bledorn Verri DUNGA (Jubilo Iwata) 5 CARLOS CESAR SAMPAIO Campos (Ana Soto Kogyo) 13 Jose Carlos ZE CARLOS de Almeida (Sao Paulo)17 Dorival Guidoni Junior DORIVA (Porto) 10 RIVALDO Victor Borba Ferreira (FC Barcelona) 7 Giovanni SILVA de Oliveira (FC Barcelona)
18 LEONARDO Nascimento de Araujo (AC Milan) 19 DENILSON de Oliveira (Sao Paulo)
Strikers:
9 RONALDO Luiz Nazario de Lima (Inter Milan) 11 EMERSON da Rosa (Bayer Leverkusen) 20 Josι Roberto Gama de Oliveira BEBETO (Botafogo) 21 EDMUNDO Alves de Souza Neto (Fiorentina)
COACH:
Mario Zagallo
Στο κοπα Αμερικα το 1997 οι συμπαικτες του Τζιο...
BRA1 Clαudio Andrι TAFFAREL Atlιtico (Minas Gerais)2 CAFΪ - Marcos de Moraes Palmeiras3 ALDAIR Santos Nascimento Rome (ITA)4 MΑRCIO dos SANTOS Atlιtico (Minas Gerais)5 MAURO da SILVA Deportivo La Coruρa (ESP)6 ROBERTO CARLOS da Silva Real Madrid (ESP)7 GIOVANNI Silva de Oliveira Barcelona (ESP)8 DUNGA - Carlos Bledorn Jubilo Iwata (JPN)9 RONALDO Luiz Nazαrio de Lima Barcelona (ESP)10 LEONARDO de Araujo Nascimento Paris Saint Germain (FRA)11 ROMΑRIO Farνa de Souza Flamengo12 CARLOS GERMANO Schwambach Vasco Da Gama13 DJALMINHA - Djalma DIAS Palmeiras14 ZΙ MARΝA - Josι FERREIRA Parma (ITA)15 CΙLIO SILVA - C. do Nascimento Corinthians16 Marcelo GONΗALVES Botafogo (Rνo de Janeiro)17 ZΙ ROBERTO - Roberto da Silva Real Madrid (ESP)18 Carlos CΙSAR SAMPAIO Yokohama Flugles (JPN)19 FLAVIO da CONCEIΗΓO Deportivo La Coruρa (ESP)20 DENILSON de Olivera Sγo Paulo21 EDMUNDO Alves de Souza Neto Vasco Da Gama22 PAULO NUNES - Arilson de Paula GrκmioCoach: Jorge Mario Lobo ZAGALLO!!!
Τελειώνουν οι μαγικές στιγμές που όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι ανεξαιρέτως συλλογικής προτιμήσεως ήθελαν να βλέπουν. Τα απογεύματα της Κυριακής τα αφιερώσαμε στο ποδόσφαιρο γιατί υπάρχουν παίκτες σαν κι αυτόν. Ομορφα απογεύματα, φορτωμένα με τις επινοήσεις ενός από τους μάγους της φυλής του ποδοσφαίρου. Ο μάγος φεύγει γι" άλλες πολιτείες. Τον αποχαιρετάμε με σεβασμό και εκτίμηση. Δεν τον παραχωρούμε για αξιολόγηση στα «κουτάκια» της στατιστικής. Ο φίλαθλος έχει δικό του σύστημα tendex. Ο μάγος θα «στοιχειώσει» το Καραϊσκάκη. Και όταν τα χρόνια θα έχουν περάσει αρκετά, οι γονείς με τα ερυθρόλευκα κασκόλ θα λένε στα παιδιά τους: «Εδώ, παιδάκι μου, κάποτε έπαιξε ο Ζιοβάνι». Η φυγή του Ζιοβάνι σηματοδοτεί την έναρξη της ιστορίας του μύθου του? είναι το «μια φορά κι έναν καιρό» του παραμυθιού. Οποιος πρόλαβε να κριτικάρει τον Βραζιλιάνο το έκανε, από εδώ και πέρα κανείς δεν θα μπορεί να τον αγγίξει πλέον: τη νύχτα που ο Ζιοβάνι θα φύγει από την Ελλάδα το συμβόλαιο αγάπης με τον κόσμο του Ολυμπιακού θα γίνει ισόβιο. Και η αγάπη δεν σηκώνει κριτική, ούτε εκτίμηση? όταν υπάρχει, φτάνει. Αναρχικός Η λατρεία του Ζιοβάνι από ένα μέρος της εξέδρας του Ολυμπιακού –ασυζητητί το μεγαλύτερο– εξηγείται, όπως όλα τα πάθη, μόνο ψυχαναλυτικά. Ο Ζιοβάνι δεν λατρεύτηκε γιατί ήταν καλός παίκτης ή γιατί ήταν ένας μεγάλος αναρχικός μέσα στο γήπεδο ή γιατί του συνέβησαν πράγματα σκληρά, που προκαλούν έτσι κι αλλιώς μια πιο αγαπησιάρικη αντιμετώπιση, όπως ήταν για παράδειγμα ο τραυματισμός του από τον Σέμο. Ολα αυτά συνέβησαν και θα συμβούν και με άλλους: η περίπτωση του Ζιοβάνι είναι πολύ πιο ειδική. Στη μυθολογία του οπαδού του Ολυμπιακού ο Ζιοβάνι προϋπήρξε πριν έρθει στην Ελλάδα. Στο αιώνιο παιδικό υποσυνείδητο ο «Ζιο» προϋπήρχε. Θα ερχόταν από τη Βραζιλία, θα είχε μακριά μαλλιά, θα έκανε ντρίμπλες, τακουνάκια, λόμπες, μαγικά και απίστευτα πράγματα, θα κέρδιζε το θαυμασμό των άλλων και θα φορούσε τη φανέλα με το δέκα! Οταν ο Ζιοβάνι ήρθε τον Ιούλιο του "99 και έκανε μάγια στα καλοκαιρινά φιλικά, έπαιξε μόνος του και στα ίσα την άμυνα της Ρεάλ Μαδρίτης και έβαλε στον ΠΑΟΚ ένα γκολ κάνοντας τον κόσμο να αναρωτιέται αν αυτό που είδε συνέβη, η εξέδρα είδε τον προφήτη που περίμενε: ο «Ζιο» είναι ο πρώτος αληθινός μεσσίας του κόσμου του Ολυμπιακού, που ήταν μπουχτισμένος από ψευτοπροφήτες, που είτε αποδεικνύονταν κατώτεροι των περιστάσεων είτε πήγαιναν στον Παναθηναϊκό για να τα κονομήσουν είτε έφευγαν πάνω στο καλύτερο. Ονειρα Η περίπτωση του Ζιοβάνι δεν είναι μια ποδοσφαιρική ιστορία, είναι μια μυθιστορηματική πράξη αφήγησης των δικαιωμένων ονείρων μιας παιδικότητας. Ο Βραζιλιάνος θα μπορούσε να μην είχε παίξει ποτέ του στον Ολυμπιακό: πάλι η προσδοκία ενός τέτοιου τύπου παίκτη θα στοίχειωνε τα όνειρα των οπαδών του πρωταθλητή. Στην πραγματικότητα, δεν είχε ανάγκη ο Ζιοβάνι τον Ολυμπιακό αλλά ο κόσμος του Ολυμπιακού τον Ζιοβάνι, γι" αυτό και προέκυψε ο παράξενος αυτός έρωτας, που παρά τις ουκ ολίγες τρέλες του Βραζιλιάνου δεν κλονίστηκε ποτέ. Η παρουσία του στο λιμάνι ήταν η απόδειξη του ότι τα οράματα δικαιώνονται. Απάντηση Ο Ζιοβάνι πιθανολογώ ότι δεν θα καταλάβαινε ποτέ του τίποτε από όλα αυτά. Δεν θα άλλαζε και κάτι: οι παράφορα ερωτευμένοι ξέρουν ότι δεν υπάρχει απάντηση στην ερώτηση «γιατί μ’ αγαπάς;». Απλώς, ως μεγάλος λαοπλάνος και δημαγωγός της μπάλας, ο Βραζιλιάνος φρόντιζε πάντοτε αυτή την τρέλα των οπαδών να την εξιτάρει ακόμα πιο πολύ προσπαθώντας πράγματα απίθανα. Το τι πέτυχε και το τι δεν πέτυχε από όλα αυτά που προσπάθησε ελάχιστη σημασία έχει. Αλλωστε, το να καθορίζει τα πράγματα δεν υπήρξε ποτέ το φόρτε του: στην καλύτερη χρονιά του ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε τίποτα και στη χειρότερή του έκανε νταμπλ, αλλά θα ήταν λάθος να έβλεπε κανείς το πράγμα έτσι. Ο Ζιοβάνι δεν αγαπήθηκε για όσα πέτυχε, αγαπήθηκε για όσα μπορούσε και όλοι –μα όλοι– στον Ολυμπιακό πιστεύουν πως μπορούσε τα πάντα. Λιμάνι Οσοι τον αμφισβήτησαν θα πονέσουν περισσότερο, όσοι τον αρνήθηκαν θα ζητήσουν συγχώρεση, όσοι τον πίστεψαν θα τον εξιδανικεύσουν. Ηρθε από τη μυθολογία και σε αυτήν επιστρέφει, όπως όλοι οι θεοί. Κάθε οπαδός του Ολυμπιακού από εδώ και πέρα θα είναι ο Απόστολος της Παρουσίας του, δεύτερη δεν θα υπάρξει γιατί στην περίπτωσή του έφτανε μόνο μία. Το σύνθημα «Ζιοβάνι, Ζιοβάνι, για πάντα στο λιμάνι» δεν είναι απαίτηση, είναι σύμβολο πίστης, κάτι σαν το «Πιστεύω». Ο «Ζιο» ήταν και θα είναι για πάντα στο λιμάνι. Σε ένα λιμάνι που χθες, όταν ο κόσμος αποθέωσε το «μάγο» για τελευταία φορά, γέμισε δάκρυα…
Επειτα από έξι χρόνια γεμάτα μαγεία, σπάνιες εικόνες και παραστάσεις, στιγμές που έκαναν τις Κυριακές μας πολύ πλούσιες και οι οποίες μας θύμισαν κάποιες άλλες εποχές, ο μάγος «Ζιο» ήρθε η ώρα να πάρει το καπέλο του και να φύγει. Ηρθε το καλοκαίρι του 1999 για να δώσει νόημα στο φτωχό ελληνικό πρωτάθλημα και κάποιες φάσεις μαγείας, τις οποίες θα πληρώναμε για να τις βλέπουμε όσο όσο. Τα τακουνάκια, τα κοντρόλ, οι ντρίμπλες, οι σπάνιες επινοήσεις ενός μεγάλου ζογκλέρ, ενός μεγάλου μάγου έδωσαν στον Ολυμπιακό αυτή την άλλη διάσταση. Παίκτες όλα αυτά τα χρόνια της κυριαρχίας του Ολυμπιακού πέρασαν πολύ μεγάλοι, αλλά κανένας, ώσπου να έρθει ο «Ρίμπο» τουλάχιστον, δεν είχε αυτό το κάτι παραπάνω που προσέφερε ο Ζιοβάνι. Ο Βραζιλιάνος ήταν παρών στα περισσότερα κρίσιμα ματς, ήταν εκείνος που έβαζε το αλατοπίπερο στη μαγεία του Θρύλου. Προσπαθείς να ξετυλίξεις το κουβάρι των αναμνήσεων γι" αυτά που έκανε μέσα στο γήπεδο ο «Ζιο». Αυτό που σε κάνει να μένεις άφωνος, είναι εκείνα τα μαγικά που θυμάσαι.
Είναι εκείνο το γκολ με τη Γαλατασαράι στη Ριζούπολη με την ντρίμπλα πάνω στον Ντε Μπουρ και το σκάψιμο της μπάλας πάνω από τον Μοντραγκόν.
Ηταν εκείνο το εκπληκτικό γκολ με την ΑΕΚ στο 4-1 του ΟΑΚΑ και την αμέσως επόμενη χρονιά άλλο ένα εξαιρετικό τέρμα μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια, με το οποίο ισοφάρισε ο Ολυμπιακός και στη συνέχεια ήρθε και άλλο ένα με τον «Τζόλε» σε εκείνο το 3-2 υπέρ του Ολυμπιακού. Ηταν το μαγικό πλασέ, το οποίο έβαλε το κερασάκι στην τούρτα του 4-1 του Θρύλου μέσα στη Λεωφόρο. Οι εκπληκτικές λόμπες και τα σλάλομ του στα ματς με τον ΠΑΟΚ. Το γκολ με το οποίο άνοιξε ο δρόμος για το θρίαμβο της Ριζούπολης. Το εκπληκτικό του ματς στο 3-3 με τη Ρεάλ, στο οποίο σημείωσε δύο γκολ κόντρα στη «Βασίλισσα». Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από το μάγο; Οι λέξεις είναι πολύ φτωχές για να περιγράψουν τα συναισθήματα μαγείας βλέποντας τις μοναδικές ενέργειες αυτού του παίκτη. Οι άσχημες στιγμές του ασφαλώς είναι πολύ λίγες και μοιάζουν μηδαμινές μπροστά στην τελική σούμα, που μπορεί να κάνει κάποιος για τη θητεία του μεγάλου «Ζιο» στο λιμάνι. Η αγάπη του κόσμου άλλωστε είναι το πιο αλάνθαστο κριτήριο. Λίγοι παίκτες αγαπήθηκαν στο λιμάνι όσο ο Τζοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα. Δεν ξέρω τι με έκανε ακόμα και την τελευταία στιγμή να ελπίζω. Πίστευα ότι ακόμα και την ώρα που ανέβαινε στη ράμπα της απονομής, ο πρόεδρος θα έλεγε κάτι και ο «Ζιο» θα έμενε. Ομως ο ίδιος πήρε την απόφασή του να γυρίσει πίσω στην πατρίδα του. Εμείς που αγαπήσαμε την μπάλα της αλάνας, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το μάγο «Ζιο» που έφερε ξανά νοήμα στις Κυριακές μας. Αντίο, φίλε. Σ" ευχαριστούμε για τις στιγμές που μας χάρισες!
Ziovani Silva De Oliveira
Ένα ψηλόλιγνο παλικάρι ξεχώριζε στο μικρό γήπεδο της Τάσα Ντε Λουζ, το φθινόπωρο του 1991. Η μικρή ομάδα έδειχνε να μην χωράει το νεαρό βραζιλιάνο και αυτός αποφάσισε να ξεκινήσει το μεγάλο του ταξίδι. Έφτασε ένα βροχερό απόγευμα στην Τούνα Λούζο, όπου έμεινε για 2 χρόνια ( 24 γκολ, 30 συμμετοχές). Και πάλι όμως ένοιωθε περιορισμένος. Το καλοκαίρι του 1993 «μετακομίζει» στη Ρέμο,( 15 συμμετοχές, 5 γκολ.) και τον Δεκέμβρη του ίδιου έτους, πήγε στη Πασάιντου, ( 12 συμμετοχές, 6 γκολ.)Επόμενος σταθμός στην ποδοσφαιρική του καριέρα, ήταν η Σάο Καρλένσε, όπου παρέμεινε μόλις 6 μήνες. Το 1994 πήρε την πολυπόθητη μεταγραφή για την θρυλική Σάντος . Εκεί αγωνίστηκε για 2 χρόνια.
Το 1995 ανακηρύχθηκε ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Βραζιλία, διάκριση διαβατήριο για την μετακίνηση του στην Primera Division.
Έτσι, το 1996 έτοιμος να δείξει το πλούσιο ταλέντο του μετακομίζει στην Barcelona.( 2 πρωταθλήματα Ισπανίας, 1 Σούπερ Καπ Ισπανίας, 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 69 συμμετοχές, 16 γκολ.Το καλοκαίρι του 2000, ο Φαν Γκαλ κάνει την δήλωση-στίγμα για τον Βραζιλιάνο: “Πείτε μου σε ποια θέση παίζει, να τον βάλω» και δείχνει στο Βραζιλιάνο την ηλιόλουστη Ελλάδα. Εκεί, όπου θα γνωρίσει τις δύο πλευρές του φεγγαριού.
Κατηγορία πρώτη: H ποδιά Oρισμός της κερκίδας:Η ποδιά είναι καθαρά ποδοσφαιρική αργκό και δεν έχει καμία σημασία με το ρούχο της καλής νοικοκυράς. Είναι το ελαφρό τσιμπηματάκι-πέρασμα της μπάλας κάτω από τα πόδια του επερχόμενου αντιπάλου. Απαραίτητη προϋπόθεση, ο επιθετικός να ξεκινήσει νωχελικά, ώστε να δώσει λανθασμένη εντύπωση στον αμυντικό πως όλα καλά θα του πάνε. Ακολουθεί αστραπιαίο πέταγμα και ελιγμός ώστε ο επιθετικός να παραλάβει την μπάλλα από την άλλη μεριά και ο αμυντικός να πάρει την «ποδιά» και να την φορέσει μιας και από την ντροπή θα αλλάξει επάγγελμα.
Από τις βασικές ατραξιόν του «Μάγου», η ποδιά τον πρώτο καιρό εξίταρε άνευ προηγουμένου τον γράφοντα. Μετά από κάνα χρονάκι άρχισαν να γίνονται πιο δυσεπίτευκτες σε αντίθεση με τις προσπάθειες οι οποίες παρέμεναν σε υψηλά επίπεδα συχνότητας. Δηλαδή μπορεί ο Ζιοβάννι να δοκίμαζε την ποδιά όλο και πιο πολύ αλλά την πετύχαινε όλο και πιο λίγο.Αυτό που ενοχλούσε δεν ήταν πως οι αντίπαλοι πλέον το είχαν μυριστεί και έκλειναν τα πόδια αλλά πως ο ίδιος ο Μάγος φαινόταν να το κάνει με λιγότερη ενέργεια, λίγο ακόμα και νόμιζα πως θα βγάλει και ένα «ιααααααχ» σαν αυτά που βγάζουν οι γερόντοι όταν σηκώνονται από πολυθρόνα.
«Για Πάντα Στο Λιμάνι»:Είναι η στιγμή της απόλυτης ηδονής, η σφραγίδα που δηλώνει ότι ο Βραζιλιάνος είναι παιδί ενός ανώτερου ποδοσφαιρικού θεού. Είναι η στιγμή που το ποδόσφαιρο συναντάει την τέχνη, το εισιτήριο σου αποκτά αξία και ο αντίπαλος αναγνωρίζει την ήττα του. Η στιγμή που κοιτάς το διπλανό σου με υπερηφάνεια και απορία γι’ αυτό που μόλις είδες.
Πλέον, την ποδιά την χρησιμοποιεί ως μορφή πάσας και σπανίως ως μορφή τρίπλας. Ένα πράγμα όμως που παραμένει αναλλοίωτο στον χρόνο........
Παραμένει η κίνηση-φετίχ που λατρεύεται από την κερκίδα σε βαθμό παράκρουσης. Το έκανε στο Redondo (Ολυμπιακός –Ρεάλ 3-3), το έκανε στο Veron (Ολυμπιακός-Μάντσεστερ 0-2) και η κερκίδα τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Χωρίς γιατί και επειδή, με μοναδικό επιχείρημα το ονειρικά δευτερόλεπτα που έζησε. Το άθλημα τείνει να μετατραπεί σε αγώνισμα ταχυδύναμης και ο Τζιοβάνι μοιάζει με τον μοναχικό τρελό που μας υπενθυμίζει ότι υπήρχε κάποτε ….ποδόσφαιρο.
Η Λόμπα Oρισμός της κερκίδας: Η λόμπα είναι η μπαλιά μεταξύ σέντρας και σουτ που γίνεται την ώρα που ο επιτιθέμενος βλέπει τον τερματοφύλακα εκτός θέσεως και προσπαθεί να τον «κρεμάσει». Σε πιθανή επίτευξη γκολ (βλέπε Ροναλντίνιο στον Σίμαν, στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο) ο τερματοφύλακας όχι μόνο εκτίθεται άμεσα στα μάτια όλων, αλλά δεν ξανα-εγκαταλείπει την εστία του ούτε για να πάει στα αποδυτήρια. Δίχως αμφιβολία ο Άρχοντας της Λόμπας στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Ζιοβάννι. Την πρώτη φορά που την επιχείρησε, ο εκφωνητής την περιέγραψε ως σέντρα/σουτ γιατί απλούστατα αγνοούσε όχι μόνο τον όρο λόμπα αλλά και την πρόθεση του παίκτη καθεαυτή. Μετά από δυο-τρεις προσπάθειες, σημειώθηκε και η πρώτη επιτυχημένη λόμπα, την οποία πανηγύρισε όλη η ποδοσφαιρόφιλη Ελλάδα.
Παρατηρώντας, ως σωστός λαοπλάνος, πόσο δημοφιλή τον κάνει η λόμπα, επόμενο ήταν ο πρωταγωνιστής να λάβει το μήνυμα και να εντείνει τις προσπάθειές του. Ομολογουμένως, δεν υπάρχει Έλληνας τερματοφύλακας που να βγαίνει πιο μπροστά από την βούλα του πέναλτι όταν στην αντίπαλη ομάδα βρίσκεται ο Ζιοβάννι. Κάποιος όμως έχει ξεχάσει να το πει στον ίδιο με αποτέλεσμα να προσπαθεί σε κάθε δυνατή ευκαιρία να σκοράρει με λόμπα αγνοώντας ότι εκείνη την στιγμή η ομάδα μπορεί να βγαίνει στον αιφνιδιασμό με ευνοϊκές προϋποθέσεις αλλά και αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους που ξεποδαριάζονται για να σπριντάρουν μέχρι την αντίπαλη περιοχή Μια στις τόσες, όλο και κάποιος αθώος τερματοφύλακας λησμονεί το τι μπορεί να πάθει και απομακρύνεται από την εστία του, με αποτέλεσμα να δέχεται γκολ από το κέντρο του γηπέδου. Οι μόνοι που νιώθουν χειρότερα από τον ίδιο τον παθόντα εκείνη την στιγμή, είναι οι συμπαίκτες του βραζιλιάνου που συνειδητοποιούν πως ανανεώθηκε η ανοχή όλων για άλλες 50 λόμπες. Η καθιερωμένη φράση που συνοδεύει την λόμπα: “Πάμε, έλα, άαααχ, παραλίγο, καλά έτσι και έμπαινε αυτό...”
«Για Πάντα Στο Λιμάνι»:O συνθέτης πετάει πάνω από 1000 παρτιτούρες, ο σκηνοθέτης κάνει αμέτρητες πρόβες, έτσι και ο Βραζιλιάνος καλλιτέχνης προκειμένου να παραδώσει το αριστούργημα του το επιχειρεί αρκετές φορές.
Την ώρα όμως που η μπάλα φεύγει από το πόδι του Βραζιλιάνου, κανείς δεν μιλάει. Όλοι περιμένουν λίγα δευτερόλεπτα, για να κρίνουν, αφού γνωρίζουν ότι ο Τζιο έχει την δυνατότητα να εκθέσει ανεπανόρθωτα όχι μόνο τον αντίπαλο γκολκίπερ, αλλά και τους άπιστους Θωμάδες της κερκίδας. Η ποδιά και η λόμπα δεν μπορούν να εκτιμηθούν εύκολα από τους αδαείς ακριβώς γιατί η τέχνη που χρειάζεται δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή από τα μικρού περιεχομένου μυαλά τους.H καθολική αναγνώριση που λαμβάνει η επιτυχής λόμπα είναι το ορθότερο κριτήριο για την αποτίμηση της. Το κριτήριο του κόσμου, όσο και αν αυτό φαίνεται παράδοξο δεν εξαντλείται στο αποτέλεσμα, αλλά και στον τρόπο επίτευξης του. Γι ’αυτό, ο ποιοτικός αέρας που προσφέρει ο Τζιοβάννι επιβάλει τον νόμο της κερκίδας στις αποφάσεις του προέδρου.
Η φαρμακερή: O Ποδοσφαιρικός Χαρακτήρας
Oρισμός της κερκίδας: Ο ποδοσφαιρικός χαρακτήρας της βεντέτας είναι μονόδρομος. Οι φίλαθλοι θα τον υποδεχτούν στο αεροδρόμιο και ο ίδιος θα δηλώσει την έκπληξη του για την πρωτόγνωρη αγάπη και στη συνέχεια θα κόψει τους τίτλους των εφημερίδων για την προσωπική του συλλογή. Στα πρώτα φιλικά θα εντυπωσιάσει και θα μοιράζει περισσότερες υποσχέσεις και από τον Μαυρογιαλούρο όταν ήταν στα πάνω του. Με τον προπονητή του η σχέση θα είναι αντιστρόφως ανάλογη του ονόματος του κουβαλάει. Αφεντικό του είναι πάντα ο πρόεδρος. Όταν τελικώς θα φύγει (και όχι εγκαταλείψει) την ομάδα που τον αποθέωσε, θα φροντίσει να σκοράρει στον πρώτο αγώνα που θα τη συναντήσει ως αντίπαλο ώστε να μη πανηγυρίσει και να κατεβάσει στενοχωρημένα το κεφάλι για να δείξει πόσο τον ενοχλεί το «κακό» που τους προξένησε αλλά και να σκλαβώσει τις καρδιές των διώκτων του για πάντα.
Στην Ελλάδα ο Ζιοβάννι ena apo ta polla ματς που πήρε μόνος του ήταν το 0-1 με τον Παναθηναϊκό που μόλις μπήκε αλλαγή γύρω στο 55’ έδωσε από μια δραμαμίνη για τις ζαλάδες στα χαφ του αντιπάλου και μια μπαλιά-λουκούμι στον Τζόλε για να καθαρίσει το ματς και το πρωτάθλημα μια και καλή.
Ας περάσουμε όμως εκεί που οι «μαέστροι» και οι «καλλιτέχνες» νιώθουν σα στο σπίτι τους. Στις μεγάλες αίθουσες. Σε αυτές των ευρωπαϊκών γηπέδων. Πριν από κάμποσα χρόνια, είχε ζητηθεί από τον μεγάλο Γκεόργκι Χάτζι να σχολιάσει το πως «παγώνει το μυαλό και δένονται τα πόδια των ποδοσφαιριστών όταν παίζουν τα μεγάλα και κρίσιμα ματς». Το μόνο που είχε να απαντήσει ήταν πως «Οι πραγματικά μεγάλοι παίκτες, γι’ αυτά τα παιχνίδια ζουν και αναπνέουν. Οι υπόλοιποι απλώς δεν είναι». Σε αυτή την φράση, ο Ζιοβάννι Είναι ο Μάγος
Στα χρυσά χρόνια όπου οι βεντέτες έδιναν και έπαιρναν, ο ποδοσφαιριστής-θρησκεία, θα τα έδινε όλα στο γήπεδο αλλά θα είχε άδοξο τέλος εξαιτίας ενός επιπόλαιου μαρκαρίσματος που τον οδηγούσε με δεύτερη κίτρινη εκτός γηπέδου. Ο Μάγος έχει κατορθώσει να μη διαμαρτυρηθεί κανείς για τις ανόητες κόκκινες που δέχεται κατά καιρούς απλώς για να αποδείξει ότι και η μοιρολατρική υποταγή στις κόκκινες δικαιούται την δικιά της «Ανώνυμοι Εθισμένοι σε Κόκκινες» γραμμή υποστήριξης. Και ας φταίει κατά μεγάλο ποσοστό ο Σέμος για το «ξόρκι» που του έκανε και τον άφησε εκτός δράσης για μήνες.
Ξεκίνησε με την συστατική επιστολή του Πελέ, στάθηκε δίπλα σε Ρονάλντο, Φίγκο και Ριβάλντο, νικώντας μόνος του δύο φορές την Ρεάλ Μαδρίτης και πήρε μεταγραφή σε ένα υπανάπτυκτο πρωτάθλημα με στόχο να μοιράσει απλόχερα στιγμές κλάσης που μέχρι τότε βλέπαμε μόνο μέσω τηλεοπτικών trailers. Προσγειώθηκε σε μία ποδοσφαιρική κοινωνία που προστατεύει τους ατάλαντους αμυντικούς, τους εγωκεντρικούς διαιτητές και τους ζηλόφθονους συμπαίκτες.
Από την αρχή του έγινε πόλεμος νεύρων σε συνδυασμό με κανιβαλικά μαρκαρίσματα σ’ ένα περιβάλλον που δεν σεβάστηκε το πλούσιο ταλέντο του. Είναι εμφανές από τον τρόπο που ο Τζιοβάνι επιλέγει να αποβληθεί, η δυσαρέσκεια του για την τροπή που πήρε η καριέρα του με την επιλογή- επαγγελματική αυτοκτονία που έκανε να μεταβεί στο λιμάνι. Το νεκροταφείο παικτών που λέγεται Ελληνικό πρωτάθλημα γίνεται ευκόλως αντιληπτό στην περίπτωση του Βραζιλιάνου.
Στα ματς που η κλάση του αντιπάλου ήταν εμφανώς ανώτερη ο Τζιοβάννι ξεχώριζε σαν την μύγα μες στο γάλα, όπως τώρα ο Καρεμπέ. Από την στιγμή που ο άπειρος προπονητής του εισηγήθηκε εις διπλούν την αποχώρηση του, η ψυχοσύνθεση του Τζιο κατέρρευσε. Το μόνο που έχει πια σαν όπλο είναι το αστείρευτο ταλέντο του, γεγονός που τον κάνει επικίνδυνο για τους αντιπάλους του ακόμα και αν παίζει ως μοναδικός επιθετικός σε ένα σύστημα που ποτέ δεν κατάφερε να αφομοιώσει όχι μόνο ο ίδιος, αλλά η ίδια η ομάδα.
Του ζητούνται ευθύνες για τις εκτός έδρας εμφανίσεις, όταν τα ίδια τα αποτελέσματα απέδειξαν ότι το πρόβλημα το έχει ο Ολυμπιακός (σε όλα τα επίπεδα) και όχι ο Τζιοβάννι ατομικά. Δεν υπάρχει ούτε 1- ΕΝΑ- εκτός έδρας ματς που ο Ολυμπιακός τράβηξε και ο Τζιοβάννι τον κρέμασε με την αρνητική του απόδοση. Αν πρέπει αυτός με την απόδοση του να συνεπάρει όλη την ομάδα, επειδή έχει το ακριβότερο συμβόλαιο, τότε κρεμάστε τον, παρέα με καμία διακοσαριά ακριβοπληρωμένους παίκτες ανά την Ευρώπη που δεν οδηγούν την ομάδα τους στν τελικό του Champions League.
Όλοι ξέρουμε ότι η τέχνη δεν είναι αλήθεια. Όπως είπε και ο Πικάσο, η τέχνη είναι ένα ψέμα που μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε την αλήθεια. Ο Βραζιλιάνος βιρτουόζος παραμένει ένας επαγγελματίας ερασιτέχνης, προικισμένος με ένα θεϊκό ταλέντο που δεν θα αναγνωρισθεί ποτέ στην διάρκεια της καριέρας του γιατί δεν θα συνοδευτεί από την ανάλογη επιτυχία που ταιριάζει στην κλάση του. Ο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής επιλέγει να προσφέρει αυτά που η ωφελιμιστική κερκίδα δεν χρειάζεται, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο αυτός θέλει να τους προσφέρει. Είναι η στιγμή που το χειροκρότημα έρχεται αυθόρμητα και ο καλλιτέχνης ολοκληρώνεται. Ο κόσμος αδημονεί για την συνέχεια, που ο ίδιος ο Τζιοβάννι έχει ήδη ξεγράψει από το μυαλό του. Η αποστολή του τελείωσε. Το ίδιο και η υπομονή του κόσμου. Ο αμείλικτος χρόνος θα επιβραβεύσει νοσταλγικά την ποδοσφαιρική του ιδιοφυΐα, όταν αυτός θα είναι μακριά και οι φίλαθλοι θα κουραστούν από την μονοτονία των σύγχρονων επιθετικών...
Και καθώς τα χρόνια θα περνούν πάντοτε θα υπάρχει στη μνήμη οπαδών και αντιπάλων οτι πέρασε από την Ελλάδα ένας μάγος. Ο Ziovani Silva de Oliveira !!!!
Ο Κοσμος τον κρατησε στο λιμανι με το περιβοητο.... Τζιοβανι Τζιοβανι για παντα στο λιμανι
ΖΙΟΒΑΝΙ
Φεύγει… μένοντας
"Μα όσο κι αν ψάξω δεν βρίσκω άλλο λιμάνι τρελό να μ’ έχει κάνει όσο τον Πειραιά…". Τους στίχους, τους οποίους όλοι λίγο, πολύ σιγοτραγουδήσαμε μέσω της Μελίνας Μερκούρης… δανείστηκε ο Ζιοβάνι, ο οποίος όπου σταθεί και όπου βρεθεί δεν… ξεχνάει να τονίσει ότι θέλει να μείνει στον Ολυμπιακό. Οι "ερυθρόλευκοι", όμως, τι λένε; Το συμβόλαιο του Βραζιλιάνου λήγει το καλοκαίρι (30/6/2002), ωστόσο η Πειραϊκή ΠΑΕ, μέχρι στιγμής, δεν έχει δείξει… ζεστή να κρατήσει τον "Ζιό". Σε συνέντευξη που είχε δώσει ο Τάκης Λεμονής είχε αφήσει… φήμες να πλανώνται, λέγοντας "…δεν θέλω να κάνω κριτική για τον Ζιοβάνι". Τι σημαίνουν όλα αυτά; Θα φύγει ο Βραζιλιάνος ή θα ρίξει άγκυρα για… πάντα στο λιμάνι; Το κριτήριο για την παραμονή του 30χρονου επιθετικού δεν είναι άλλο από το μέλλον….Η είδηση του ερχομού του Ζιοβάνι στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1999 για λογαριασμό του Ολυμπιακού προκάλεσε αίσθηση όχι μόνο στους… εντός των συνόρων, αλλά και όλη την Ευρώπη. Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο, άλλωστε, δημοσίευμα ισπανικής εφημερίδας που είχε πρωτοσέλιδο των "Ζιο", τον οποίο έδειχνε πάνω από την Ακρόπολη. Οι φίλοι της Μπαρτσελόνα και ο Ριβάλντο (κολλητός του "Ζιο")… τραβούσαν τα μαλλιά τους που έφυγε ο Βραζιλιάνος, ενώ οι οπαδοί των "ερυθρόλευκων" και ο… Λουίς Φαν Γκάλ (τότε προπονητής των Καταλανών) έστηναν… ξέφρενα πανηγύρια. Κόσμος στο αεροδρόμιο, προκειμένου να υποδεχτεί τον "μάγο" στην Ελλάδα και όνειρα για "τρελή" πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ.Και πράγματι… Ο Ζιοβάνι με τις εμφανίσεις, δικαίωσε την επιλογή των ανθρώπων που τον διάλεξαν και ξετρέλανε κόσμο! Οι φανέλα του με το νούμερο 10 ήταν είδος υπό… εξαφάνιση στην μπουτίκ του Ολυμπιακού και το όνειρο κάθε "κόκκινου" οπαδού έπαιρνε "σάρκα και οστά". Μαγικές ενέργειες, εκπληκτικά γκολ και ότι μπορεί να φανταστεί ο… ανθρώπινος νους έμοιαζε "παιχνιδάκι" για τον Βραζιλιάνο… Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς (τότε προπονητής των Πειραιωτών) προσπαθούσε να τον προφυλάξει σαν "κόρη οφθαλμού", με αποτέλεσμα να αποφεύγει να τον χρησιμοποιεί στα ελληνικά… χωράφια του Κορυδαλλού και της Ριζούπολης, αλλά στα ευρωπαϊκά "σαλόνια". Όλα αυτά, όμως, μέχρι την καταραμένη ημέρα που τραυματίστηκε… Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 1999. Ο Ολυμπιακός επικρατεί μέσα στο Καυτατζόγλειο Στάδιο του Ηρακλή με 4 – 3, αλλά χάνει τον Ζιοβάνι, ο οποίος υπέστη ρήξη χιαστών από το μαρκάρισμα του Λάζαρου Σέμου. Ο "Βραζιλιάνος" αναγκάζεται να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στο… κρεβάτι του πόνου, συγχωρώντας ταυτόχρονα τον αμυντικό του "Γηραιού", ο οποίος και τον επισκέφθηκε στο νοσοκομείο να του ζητήσει συγγνώμη. Όλοι περίμεναν πως και πως τον "Ζιο" να επιστρέψει στους αγωνιστικούς χώρους και να κάνει πάλι τα… μαγικά του. Η ώρα ήρθε, ο Βραζιλιάνος επέστρεψε, αλλά ποτέ δεν ήταν ο ίδιος… Ο φόβος, ίσως, κι άλλου τραυματισμού δεν του επέτρεψε να γυρίσει ίδιος… Το καλοκαίρι το συμβόλαιο του Ζιοβάνι λήγει… Ο Ολυμπιακός, ωστόσο, προτίμησε να ανανεώσει την συνεργασία των Τζόρτζεβιτς, Πατσατζόγλου και Κωστούλα και να… κυνηγήσει τους Ελευθερόπουλο και Νινιάδη, παρά τον Βραζιλιάνο. Τι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο; Ότι ο "Ζιο" φεύγει; Μάλλον όχι. Ο Ολυμπιακός περιμένει να δει πρώτα και μετά να πράξει… Οι "ερυθρόλευκοι" θέλουν πιο πολλά από τον 30χρονο επιθετικό και γι’ αυτό περιμένουν ως το καλοκαίρι. Από την άλλη, ο ίδιος ο Ζιοβάνι, έχει εκφράσει την επιθυμία του να μείνει στο λιμάνι, κάτι που φαίνεται και από την αγωνιστική άνοδο του. Η αρχή έγινε στο "Νίκος Γκούμας" με την ΑΕΚ και συνεχίζεται… Ο Βραζιλιάνος θέλει να μείνει στο λιμάνι και είναι στο χέρι του να "αναγκάσει" τους διοικούντες την Πειραϊκή ΠΑΕ να τον κρατήσουν… Ο "Ζιο", άλλωστε, απέρριψε πρόταση της παλιάς του ομάδας της Σάντος, η οποία τον θέλει πίσω στη Βραζιλία. Ο ίδιος ψήφισε "κόκκινο" και δικαιωθηκε απο τον προεδρο του Θρυλου κ.Κοκκαλη που εκανε το χατιρι των οπαδων και εμεινε για αλλα 3 μεχρι της 29-05-2005 που εφυγε οριστικα απο την Ελλαδα αλλα μονο το σωμα του η ψυχη του εμεινε για παντα εδω να στοιχιονει το καραισκακη για παντα.....
Η ευτυχία ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του Ζιοβάνι το πρωί της Τετάρτης, όταν βρέθηκε στα γραφεία της ΠΑΕ για να υπογράψει το νέο τριετές συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Η επιθυμία των φιλάθλων της ομάδας του Πειραιά κατά τη διάρκεια της φιέστας-τίτλου για την κατάκτηση του 6ου συνεχόμενου πρωταθλήματος, να παραμείνει ο Ζιο στο Λιμάνι, υλοποιήθηκε και τυπικά. Ο Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής που θα συνεχίζει να… μαγεύει με τις ικανότητες του για ακόμη τρία χρόνια τους "ερυθρόλευκους" φιλάθλους τόνισε ότι θα κάνει τα πάντα τη νέα χρονιά προκειμένου να ευχαριστήσει τον Θεό και τον πρόεδρο που τον κράτησαν στον Ολυμπιακό. "Eυχαριστώ το Θεό αλλά και τον πρόεδρο. Δεν θέλω να υποσχεθώ κάτι, θα μιλήσω μέσα στο γήπεδο. Έχω τρία χρόνια συμβόλαιο και θέλω να πάρω ακόμη τρία πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό. Eίμαι πολύ ευχαριστημένος με την τροπή που πήραν τα πράγματα", τόνισε ο Ζιοβάνι αμέσως μετά την υπογραφή του συμβολαίου του.Ο Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός έφτασε στα γραφεία της ΠΑΕ Ολυμπιακός συνοδευόμενος από τον μάνατζέρ του Ζοζέ Ρομπέρτο Μάρτινς και παρέμεινε για περίπου δύο ώρες, Ο Ζιοβάνι δεν χάλασε το… χατίρι στους δημοσιογράφους να κάνει δηλώσεις στις οποίες μάλιστα παρουσιάστηκε ικανοποιημένος από τη συμφωνία του νέου του συμβολαίου. "Είμαι πολύ ευχαριστημένος που θα συνεχίσω για άλλα τρία χρόνια στον Ολυμπιακό. Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ο κόσμος του Ολυμπιακού και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ήθελα πάρα πολύ να μείνω. Ευχαριστώ τον Θεό που με οδηγεί και φρόντισε να κλείσω ακόμη ένα συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Αυτό που θέλω τώρα είναι να δικαιώσω τον κόσμο και τον πρόεδρο που πίστεψαν σε μένα", τόνισε ο 29χρονος επιθετικός του Ολυμπιακού. Πόσο δύσκολη ήταν η επίτευξη ανανέωσης του συμβολαίου του; "Πάντα μια ανανέωση είναι δύσκολη, γιατί υπάρχουν δύο πλευρές. Ένιωθα όμως ότι είναι κοντά μου ο Θεός και δεν φοβήθηκα ούτε στιγμή".Η εκπληκτική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι 55.000 φίλαθλοι του Ολυμπιακού στη φιέστα-τίτλου και τα συνθήματα που ζητούσαν να παραμείνει ο Ζιοβάνι στο Λιμάνι, συγκίνησε τον Βραζιλιάνο άσο, ο οποίος από την πλευρά του υποσχέθηκε ότι θα τους ανταποδώσει την αγάπη με την απόδοση του στο γήπεδο. "Θέλω να ευχαριστήσω τους φιλάθλους, όχι με λόγια όμως, αλλά με έργα. Μέσα στο γήπεδο. Με θέαμα και τίτλους. Έχω τρία χρόνια συμβόλαιο και θέλω να πάρω ακόμη τρία πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό". Σε ερώτηση για το αν σκοπεύει να ολοκληρώσει την καριέρα του στους "ερυθρόλευκους", ο Ζιοβάνι τόνισε: "Είναι νωρίς ακόμη να σκεφτούμε τι θα γίνει μετά από τρία χρόνια. Θέλω να μείνω, όπως λένε και οι φίλαθλοι, για πάντα το λιμάνι".
Ο Ζιοβάνι με… αριθμούς
Αναμφίβολα ο Ζιοβάνι είναι ένας από τους κορυφαίους παίκτες που πέρασαν τόσο από τον Ολυμπιακό, όσο και από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Παίκτης με κινήσεις μέσα στο γήπεδο που «μάγεψαν» ακόμη και οπαδούς άλλων ομάδων πέρα από τους «ερυθρόλευκους».
Ωστόσο, δεν ήταν μόνο τα «μαγικά» του που δεν πέρασαν απαρατήρητα, αφού και στον τομέα της αποτελεσματικότητας ήταν πολύ καλός, ιδίως την περσινή σεζόν, όπου σε 28 συμμετοχές στο πρωτάθλημα σημείωσε 21 γκολ. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Ο Ζιοβάνι όπως και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές γεννήθηκε σε μία φτωχογειτονιά της Βραζιλίας και συγκεκριμένα στην Μπελέμ του Παραναένσε, την 4η Φεβρουαρίου του 1982. Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα ξεκινούν από τη σεζόν 90’-91’. Ο 19χρονος Ζιοβάνι πηγαίνει στην Τάκα Ντε Λουζ, ωστόσο δεν έχει καμία επίσημη συμμετοχή. Αυτό γίνεται και την επόμενη σεζόν, σε άλλη ομάδα αυτή τη φορά. Ο λόγος για την Τούνο Λούζο. Εκεί θα παραμείνει και τη χρονιά 93’, κατά την οποία έπαιξε σε 30 αγώνες και σημείωσε 24 γκολ. Αν και αυτό αν μη τι άλλο ήταν ένα καλό ρεκόρ, καμία ομάδα πλην της Ρέμο δεν ενδιαφέρεται και ο «μάγος» καταλήγει εκεί. Στη μισή χρονιά παραμονής του στο σύλλογο σε 15 συμμετοχές έχει πέντε γκολ. Τα πράγματα γίνονται ακόμη καλύτερα όταν στο υπόλοιπο μισό «μεταπηδά» στην Παϊσαντού και σε 12 αγώνες σημειώνει έξι τέρματα. Ο «Ζιο» μεταγράφεται το 95’ στη Σάο Καρλένσε, όμως για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν αγωνίστηκε ούτε σε ένα παιχνίδι. Στα μισά της σεζόν ήρθε η μεταγραφή που έμελλε να αλλάξει την καριέρα του Βραζιλιάνου «άσου». Η Σάντος γίνεται ο επόμενός του «σταθμός» και παραμένει εκεί για ενάμισι χρόνο. Σε 18 αγώνες το 95’ πετυχαίνει οκτώ γκολ, ενώ το 96’ πραγματικά έδειξε ότι είναι έτοιμος για μία ευρωπαϊκή «περιπέτεια». Τα 25 γκολ που πετυχαίνει σε 19 παιχνίδια δεν περνάνε απαρατήρητα από τα… λαγωνικά της Μπαρτσελόνα και ο Ζιοβάνι ετοιμάζεται για το υπερατλαντικό ταξίδι. Για τρία χρόνια θα φορέσει τη φανέλα των «μπλαουγκράνα», ωστόσο αυτά δεν ήταν και τα καλύτερα σε ότι αφορά την επιθετική του συγκομιδή. Βέβαια οι τίτλοι που του έλειψαν όλα αυτά τα χρόνια ήρθαν μαζεμένοι. Σε 30 παιχνίδια σημειώνει επτά γκολ, ωστόσο στο τέλος της σεζόν 96’-97’ κατακτά το Κόπα Αμέρικα με τη Βραζιλία και με την Μπαρτσελόνα το Κύπελλο Κυπελλούχων, το κύπελλο Ισπανίας, το ισπανικό Σούπερ Καπ και το ευρωπαϊκό Σούπερ καπ. Το 98’ σε 27 αγώνες πετυχαίνει 11 γκολ αποτελώντας εξαιρετικό δίδυμο με το Ριβάλντο, ενώ στο τέλος της σεζόν συμπληρώνει το νταμπλ, με τους Καταλανούς να κατακτούν το πρωτάθλημα και το κύπελλο Ισπανίας. Η επόμενη χρονιά είναι και η τελευταία του στην Μπαρτσελόνα, αλλά πρόλαβε να κατακτήσει ένα ακόμη πρωτάθλημα Βραζιλίας, ενώ σε 12 συμμετοχές δεν κατάφερε να σημειώσει τέρμα. Ο Ολυμπιακός «ζυγίζει» την περίπτωση του Ζιοβάνι, με τα 26 του χρόνια να αποτελούν εξαιρετική περίπτωση μιας και θεωρείται η κατάλληλη ηλικία για έναν ποδοσφαιριστή. Ο «μάγος» δένει… άγκυρα στο λιμάνι και ξεχνάει να τη λύσει. Στα έξι χρόνια παραμονής του στον Ολυμπιακό προλαβαίνει να αγωνιστεί σε 14 ματς στα οποία σημείωσε οκτώ γκολ, καθώς μεσολάβησε το τάκλιν του Λάζαρου Σέμμου που τον άφησε εκτός δράσης για έξι μήνες. Το 2001 έχει την ευκαιρία να δείξει περισσότερα πράγματα και το κάνει με επτά γκολ σε 19 παιχνίδια. Παράλληλα, ξεκινάει τα γνωστά «μαγικά» του που τον κάνουν αρεστό στους «ερυθρόλευκους» οπαδούς, αλλά και σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους ανά την Ελλάδα. Η σεζόν 01’-02’ δεν είναι και η ιδανική για τον Ζιοβάνι, ο οποίος το μόνο που κατάφερε ήταν να πετύχει τέσσερα γκολ σε 21 παιχνίδια. Οι πρώτες «γκρίνιες» άρχισαν με αποτέλεσμα την επόμενη σεζόν να κάνει το κάτι παραπάνω, σημειώνοντας 10 γκολ σε 22 συμμετοχές. Στις τέσσερις αυτές χρονιές στέφεται ισάριθμες φορές πρωταθλητής και το «Ζιοβάνι για πάντα στο λιμάνι» που ακούγεται από την «ερυθρόλευκη εξέδρα» είναι ένα επιπλέον κίνητρο για να μείνει και άλλα χρόνια στον Ολυμπιακό ο «μάγος». Έτσι και έγινε. Ο Ζιοβάνι έμεινε στον Ολυμπιακό και φρόντισε να αποδείξει την ικανοποίησή του για την εξέλιξη αυτή. Σε 28 παιχνίδια πετυχαίνει 21 γκολ και εκτός από πρώτος σκόρερ του Ολυμπιακού, αναδεικνύεται και σε κορυφαίο του ελληνικού πρωταθλήματος. Φέτος, μετά από πολλές τριβές με τον Μπάγεβιτς και παρά τη μουρμούρα του κόσμου, αν δει κανείς τα στατιστικά του θα ανακαλύψει ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι, αφού σε 23 παιχνίδια έχει πετύχει 10 γκολ, ενώ έχει μοιράσει τέσσερις ασίστ. Αυτά σε συλλογικό επίπεδο. Αλλά ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής έχει και προσωπικό… παλμαρέ. Δύο τίτλοι σε προσωπικό επίπεδο είναι αρκετά ικανοποιητικός με το Ζιοβάνι να βραβεύεται το 1995 ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στη Βραζιλία, ενώ το 2000 τιμάται με τον τίτλο του κορυφαίου ξένου ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται στο πρωτάθλημα. Παράλληλα, σε διεθνές επίπεδο έχει 19 συμμετοχές έχοντας πετύχει έξι γκολ.
Κάποτε, ο Χαρίλαος Τρικούπης δεν εξελέγη ούτε βουλευτής και αντ" ατού εξελέγη κάποιος Γουλιμής. Και τότε είπε την μεγάλη κουβέντα "ανθ" ημών, Γουλιμής". Ο Ζιοβάνι θα έφευγε σίγουρα από τον Ολυμπιακό καποτε. Το ζητούμενο είναι αν το ελληνικό ποδόσφαιρο κι όχι μόνο ο Ολυμπιακός θα... πάθαινε κάτι από την φυγή του Ζιοβάνι. Θα πάθαινε; Η απάντηση δίνεται αβίαστα πως ναι. Ζιοβάνι δεν βγαίνουν κάθε μέρα στο ποδόσφαιρο κι αν βγαίνουν δεν έρχονται κάθε μέρα στην Ελλάδα, παρά μία στις τόσες. Τώρα είναι απαραίτητη η κλασική φράση - πλην άκρως χαρακτηριστική - πως το ελληνικό ποδόσφαιρο θα γινόταν φτωχότερο χωρίς το Ζιοβάνι.Για τον υγιή ποδοσφαιρόφιλο, ανεξαρτήτως συλλογικής ταμπέλας, ο Ζιοβάνι είναι μια όαση ανάμεσα σε μετριότητες. Οταν γουστάρεις το ποδόσφαιρο, γουστάρεις τον καλλιτέχνη του, όχι τον λαντζέρη του. Αυτό που έκανε τόσα χρόνια ο Ζιοβάνι στα ελληνικά γήπεδα, δεν θα το ξαναδούμε ει μη μόνον από το Ριβάλντο. Ο άνθρωπος που λατρεύει την μπάλα, λατρεύει το Ζιοβάνι. Τελεία και παύλα. Τρέχει - δεν τρέχει, μαρκάρει δεν μαρκάρει, ουδείς πρέπει ν" ασχολείται.Με την φυγή του Ζιοβάνι, το ενδιαφέρον μας μετατοπιζόταν και πάλι, σ" ένα σκληρό τάκλιν του Τάκη Φαλτσοπίτουρα και ένα αντιαθλητικό φάουλ του Σάσα Χλεμπόνιτς. Δυστυχώς. Θα το νοσταλγήσουμε όλοι το Ζιοβάνι όταν θα φύγει και έχουμε ποτιστεί και πάλι το κονσερβαρισμένο ποδόσφαιρο που μας σερβίρουν. Το ανθεκτικό, της αυταπάρνησης, της αυτοθυσίας, του τσαμπουκά. Το ποδόσφαιρο, όμως, είναι ο βασιλιάς των σπορ, λόγω των Ζιοβάνι του πλανήτη κι όχι των τρεχαλατζήδων. Η μετριοφροσύνη είναι για τους μέτριους. Ο Ζιοβάνι δεν είναι μετριόφρων, ούτε αυτοί που τον θαυμάζουν. Ποτέ δεν επέλεξε την ευθεία οδό για να βάλει ένα γκολ, για να κάνει μία πάσα, μία ντρίμπλα. Κάνει ό,τι δίνει χαρά στην κερκίδα. Το σύνθετο, το απρόβλεπτο, το αναπάντεχο. Οι υπόλοιποι, πολύ απλά, είναι έτοιμοι να χειροκροτήσουν μία οποιαδήποτε πάσα, μία κοινότυπη ντρίμπλα, ακόμα και ένα καλά εκτελεσμένο πλάγιο άουτ. Είναι φανερό ότι αυτοί έχουν μειωμένη αντίληψη γι αυτό που υποτίθεται πως αγαπούν. Και διασκεδάζουν με την αυτοπροσφορά μιας νίκης κι όχι με το ποδόσφαιρο. Οταν ο Ζιοβάνι φύγει από την Ελλάδα , η περίοδος της διασκέδασης μέσω του ποδοσφαίρου τελείωσε. Αυτά που έχουμε, συνήθως, δεν τα εκτιμάμε, που λέει και το τραγούδι. Οταν λείψει ο Τζιοβάνι του χρόνου θα τον αναπολούμε. Και θα ζούμε τις αναμνήσεις. Κι όποιος ζει με τις αναμνήσεις δεν ζει, συνεπώς πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά. Πάντα, όμως, με οδηγό το χθες, με την προσδοκία ότι η ιστορία Ζιοβάνι θα επαναλθφθει καποτε.....
Τώρα που φεύγει, η καταγραφή των επιτευγμάτων περισσεύει. Οι στατιστικές στις περιπτώσεις του αποχαιρετισμού είναι αχρείαστες. Λένε πράγματα που κρύβουν τα συναισθήματα και φανερώνουν τον... προπονητή που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Μια φοβερή ντρίμπλα, μια ποδιά, μια λόμπα που δεν πέτυχε πώς να τις «μετρήσει» η στατιστική; Τα επιφωνήματα θαυμασμού της εξέδρας πώς να μετρηθούν; Γι" αυτό η στατιστική σε τούτη την περίπτωση δεν έχει θέση. Ψέματα θα πει. Αυτός που φεύγει ύμνησε το άθλημά του. Αγνόησε τις προδιαγραφές των κατά καιρούς προπονητών και έπαιξε για τους θαυμαστές του στην εξέδρα. Είναι πολλοί αυτοί που τον θαύμασαν. Που έγραψαν -έστω πρόσκαιρα- στα παλιά τους τα παπούτσια τη σκοπιμότητα της νίκης και περίμεναν πότε θα έρθει η στιγμή να ζωγραφίσει στον πράσινο καμβά ο μέγας καλλιτέχνης της μπάλας. Εξι χρόνια στη σειρά σκόρπισε το πλούσιο ταλέντο του στα γήπεδα της Ελλάδας με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Αλλοτε περιπαικτικός απέναντι στον αντίπαλο, άλλοτε τρυφερός εραστής απέναντι στο στρογγυλό αντικείμενο του πόθου. Υπήρξαν αντίπαλοί του που κοκκίνισαν από ντροπή για τα παθήματά τους και άλλοι που πήραν φόρα για να ξεμπερδέψουν μια και καλή με το ρεζιλίκι. Τερματοφύλακες που μαρμάρωσαν, σέντερ μπακ που έχασαν την ισορροπία τους, ανυποψίαστοι χαφ που... άνοιγαν τα πόδια τους για να την περάσει ανάμεσα. Ολοι αυτοί αισθάνονται τώρα ανακουφισμένοι. Εμείς, πάλι, όχι. Με τα κριτήρια της ομάδας, το «αντίο» είναι κίνηση σωστή. Εμείς έχουμε άλλα. Τα απογεύματα της Κυριακής τα αφιερώσαμε στο ποδόσφαιρο γιατί υπάρχουν παίκτες σαν κι αυτόν. Ομορφα απογεύματα, φορτωμένα με τις επινοήσεις ενός από τους μάγους της φυλής του ποδοσφαίρου. Ο μάγος φεύγει γι" άλλες πολιτείες. Τον αποχαιρετάμε με σεβασμό και εκτίμηση. Δεν τον παραχωρούμε για αξιολόγηση στα «κουτάκια» της στατιστικής. Ο φίλαθλος έχει δικό του σύστημα tendex. Με βάση αυτό, ο μάγος έχει πιάσει κορυφή. Το βράδυ, στη φιέστα του νταμπλ, θα στηθεί το πανηγύρι της χαράς. Οσοι -χιλιάδες- πάνε εκεί έχουν τον τρόπο τους να δείξουν την απεριόριστη εκτίμησή τους στο μάγο. Κι από του χρόνου στο Καραϊσκάκη, λίγο πριν αρχίσει το ματς, το όνομά του θα γίνεται σύνθημα από τους χιλιάδες οπαδούς στις εξέδρες. Ο μάγος θα «στοιχειώσει» το Καραϊσκάκη. Και όταν τα χρόνια θα έχουν περάσει αρκετά, οι γονείς με τα ερυθρόλευκα κασκόλ θα λένε στα παιδιά τους: «Εδώ, παιδάκι μου, κάποτε έπαιξε ο Ζιοβάνι».
Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΜΑΓΟΥ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ
Έτος
Ομάδα
Συμμετοχές
Γκολ
1990-91
Τάσα Ντε Λούζ
0
0
1991-92
Τούνα Λούζο
0
0
1992-93
Τούνα Λούζο
30
24
1993-94
Ρέμο
15
5
1993-94
Παϊσάντου
12
6
1994-95
Σάο Καρλένσε
0
0
1994-95
Σάντος
18
8
1995-96
Σάντος
19
25
1996-97
Μπαρτσελόνα
30
7
1997-98
Μπαρτσελόνα
27
11
1998-99
Μπαρτσελόνα
12
0
1999-00
Ολυμπιακός
14
8
2000-01
Ολυμπιακός
19
7
2001-02
Ολυμπιακός
21
4
2002-03
Ολυμπιακός
22
10
2003-04
Ολυμπιακός
28
21 (1ος σκόρερ)
2004-05
Ολυμπιακός
25
10
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΖΙΟΒΑΝΙ
Ημερομηνία Γέννησης: 4.2.1972 Ύψος: 1,90 Βάρος: 84 κιλά Εθνικότητα: Βραζιλιάνικη Προηγούμενη Ομάδα: Μπαρτσελόνα Συμμετοχές στην Α" Εθνική: 131Γκολ στην Α" Εθνική: 62 Τόπος γέννησης: Μπέλεμ (Βραζιλία)Προσωπικοί τίτλοι: Καλύτερος ποδοσφαιριστής στην Βραζιλία το 1995 Διεθνής: 19 φορές με την Εθνική Βραζιλίας, 6 γκολ Ντεμπούτο με την Εθνική Βραζιλίας: Μάρτιος 1995 εναντίον της Ονδούρας Ντεμπούτο στην Ελλάδα: 25/9/1999 (Ολυμπιακός – Πανιώνιος 5 – 0)
Τίτλοι: 5 Πρωταθλήματα Ελλάδας, 1 Κυπελλο Ελλαδας , 1 Πρωτάθλημα Βραζιλίας, 2 Πρωταθλήματα Ισπανίας, 1 Κύπελλο Ισπανίας, 1 Σούπερ Καπ Ισπανίας, 1 Κύπελλο Κυπελλούχων,1 Κοπα Αμερικα το 1997 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 1 Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο 1 Duble Elladas.
Τζιοβάνι: Τα καλύτερα μου χρόνια
Αντίο από το «μάγο»
27/05/2005 20:00
Μέσα σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη Τύπου (αποχώρησης) του Τζιοβάνι. Ο Βραζιλιάνος αστέρας ευχαρίστησε όλους όσους τον αγάπησαν ενώ παράλληλα ανέφερε πως τα 6 χρόνια στον Ολυμπιακό ήταν και τα καλύτερα της ζωής του. Τις δηλώσεις πάντως άρχισε ο Σωκράτης Κόκκαλης που τον ευχαρίστησε για όλα."Προσωπικά, σαν άνθρωπος, οπαδός και πρόεδρος λυπάμαι που φεύγει ο Τζιοβάνι", είπε ο πρόεδρος του Ολυμπιακού για να συνεχίσει. "Είναι ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής και καλός άνθρωπος. Ευθής. Μας προσέφερε τόσα πολλά αλλά αποφάσισε να γυρίσει στην πατρίδα του. Είναι μεγάλη απώλεια. Ο Τζιοβάνι μας χάρισε αξέχαστες στιγμές και αποτέλεσε τον πρώτο μεγάλο ποδοσφαιριστή που ήρθε στην Ελλάδα. Είναι μεγάλη απώλεια. Ο Τζιοβάνι θα είναι για πάντα στην καρδιά μας. Ξέρω για την αγάπη του για τον Ολυμπιακό αλλά ξέρω και για την αγάπη του κόσμου για το πρόσωπό του. Του εύχομαι να έχει υγεία και καλή πορεία.Ο Ριβάλντο θα μείνει στην ομάδα μας αλλά ο χωρισμός είναι αναπόφευκτος. Έτσι έχουν τα πράγματα. Θα τον αγαπάμε και θα τον τιμήσουμε. Έχει βάλει τόσα ωραία γκολ αλλά αυτό που μου έμεινε ήταν αυτό με τη Γαλατά που πέρασε την μπάλα από πάνω. Δεν ήταν μόνο αυτό το γκολ αλλά και πολλά άλλα. Το κενό του δεν αναπληρώνεται αλλά οι οπαδοί πρέπει να σκεφτούν από εδώ και πέρα το νταμπλ και τη γιορτή που ακολουθεί. Από Δευτέρα θα τα πούμε όλα. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ επίσης και στη γυναίκα του καθώς έπαιξε σημαντικό ρόλο στα 6 χρόνια παραμονής του".Εν συνεχεία το λόγο πήρε ο Τζιοβάνι που στο τέλος απάντησε στις πολλές ερωτήσεις των δημοσιογράφων. "Είμαι στενοχωρημένος που φεύγω αλλά έτσι πρέπει να γίνει. Λυπάμαι πολύ. Φεύγω με χαρά γιατί πέρασα τα έξι καλύτερα χρόνια της ζωής μου στον Ολυμπιακό. Και ως παίκτης και ως άνθρωπος. Είμαι χαρούμενος γιατί γνώρισα ανθρώπους όπως ο Κόκκαλης και ο Λούβαρης. Ευχαριστώ για όσα έχουν κάνει για μένα. Είμαι χαρούμενος και για τους οπαδούς που με αγάπησαν.
Την τελευταία μου χρονιά έκανα και νταμπλ. Είμαι λυπημένος πάντως που αφήνω μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό πίσω μου. Αν άφησα κάποιους χαρούμενους, σε αυτό με βοήθησαν και οι συμπαίκτες μου όλα αυτά τα χρόνια. Η ζωή συνεχίζεται και ευχαριστώ και τους οπαδούς των άλλων ομάδων που με αγάπησαν. Η απόφαση πάρθηκε για δικούς μου λόγους.Έχω μάθει ελληνικά αλλά ντρέπομαι να μιλήσω. Δεν ξεχωρίζω καμία χρονιά, όλα ήταν υπέροχα. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα και αξίζει να φέρει μεγάλους παίκτες. Εγώ θα μπορούσα να πω πολλά αλλά κρατώ μόνο τα ευχάριστα. Θα διαφημίζω την Ελλάδα όπου και αν πάω. Έχω πολλούς λόγους να το κάνω αυτό. Περιμένω πως το νούμερο δέκα θα το πάρει ο Ριβάλντο αλλά για αυτό το πράγμα θα αποφασίσει κάποιος άλλος. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με κανέναν", είπε ο Τζιοβάνι σε ερώτηση για τις σχέσεις του με τον Μπάγεβιτς για να πεταχτεί ο κ. Κόκκαλης και να πει το ίδιο ενώ οι τελευταίες κουβέντες του Βραζιλιάνου ήταν οι εξής."Δεν ξέρω αν κάποτε θα γίνω προπονητής. Αυτό είναι στο χέρι του Θεού. Ο προπονητής που με έβαζε να παίζω καταλάβαινε τη νοοτροπία μου".Στο τέλος των ερωτήσεων οι δύο άνδρες αγκαλιάστηκαν και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε μια σχέση που πέρασε πολλά τα τελευταία χρόνια.
Του παρέδωσε το "10"!
28/5/2005 2:11:21 μμ
Πέρσι τέτοια εποχή ο Τζιοβάνι Σίλβα Ντε Ολιβέιρα ζητούσε από τον επιστήθιο φίλο του Ριβάλντο να μετακομίσει στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό και οι δυο τους να ξανασμίξουν έπειτα από πέντε χρόνια, όταν και γάζωναν τις αντίπαλες εστίες με την φανέλα της Μπαρτσελόνα. Ένα χρόνο αργότερα ο "μάγος" Τζιο λέει "αντίο" και αφήνει τον Ρίμπο μόνο του στο λιμάνι. Σε μια συγκινητική εκδήλωση στο Red Cafι του γηπέδου "Γ. Καραϊσκάκης" το "10" το καλό των Πειραιωτών παρέδωσε τον αριθμό της φανέλας, που τίμησε για έξι χρόνια, στον φίλο και συμπατριώτη του με το όνομα "Ριβάλντο" από πίσω. Εν συνεχεία οι δυο ποδοσφαιριστές αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν, μη μπορώντας να κρύψουν την συγκίνηση, που ένιωθαν εκείνη την στιγμή. Ο κόσμος του Ολυμπιακού, που βρισκόταν εκεί, αποθέωσε τους δυο Βραζιλιάνους και στη συνέχεια έπεσε πάνω τους για φωτογραφίες και αυτόγραφα και χρειάστηκε μάλιστα να... φυγαδευτούν για να αποχωρήσουν από το Red Cafι του φαληρικού γηπέδου.Στο αεροδρόμιο "Ελ. Βενιζέλος" βρέθηκαν λίγο αργότερα και οι δύο παίκτες, με τον Τζιο να πηγαίνει στη Βραζιλία για να να ενταχθεί κατά τα φαινόμενα στη Σάντος, ενώ ο Ρίμπο για διακοπές. Ο πρώην πλέον άσος του Ολυμπιακού ήταν συναισθηματικά πολυ φορτισμένος, αναχωρώντας από την Ελλάδα και ειδικά αυτό φανήκε στον εναγκαλισμό, που είχε με τον... προστατευόμενο του Καστίγιο.
"Δεν μου φέρθηκε καλά ο Μπάγεβιτς"
30/5/2005 2:56:30 μμ
Στις 28 Μαϊου 2005 ο Τζιοβάνι Σίλβα Ντε Ολιβέιρα, χαιρετά με δάκρυα στα μάτια τον "κολλητό" του φίλο Καστίγιο, υπογράφει τα τελευταία του αυτόγραφα σε "ερυθρόλευκες" φανέλες και χάνεται στην αίθουσα αναμονής του αεροπλάνου που θα τον πάρει οριστικά και αμετάκλητα μακριά από τον Ολυμπιακό. Μακριά από την ομάδα που λατρεύτηκε όσο κανένας άλλος, μακριά από τον τόπο που το σύνθημα "Τζιοβάνι, Τζιοβάνι για πάντα στο λιμάνι", έγινε η δεύτερη φύση όλων των "ερυθρόλευκων" φιλάθλων.Όμως όλα τα ωραία κάποια στιγμή έχουν ένα τέλος, έτσι και το "παραμύθι" του Τζιοβάνι τελείωσε έτσι όπως αρμόζει σε έναν ήρωα. Με τιμές, απονομές, εκδηλώσεις λατρείας, συγκίνηση και μνήμη. Ο άνθρωπος που γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1972 στα βάθη του Αμαζονίου θα ζει πάντα στο λιμάνι, έστω και σαν μια γλυκιά ανάμνηση.Λίγο πριν επιστρέψει στην πατρίδα του, ο Τζιοβάνι μίλησε και κατέθεσε τις τελευταίες του σκέψεις, για τον Ολυμπιακό, τον κόσμο του, το νταμπλ, τον εαυτό του, αλλά και τον Μπάγεβιτς. Όπως λέει ο 33χρονος επιθετικός, ο Σερβοέλληνας τεχνικός τον πίκρανε τη φετινή περίοδο, καθώς δεν προσπάθησε να τον καταλάβει, δεν τον πλησίασε για να βρεθεί μια λύση, αλλά ο ίδιος δεν του κρατάει κακία."Μπορούσα να προσφέρω περισσότερα αυτή τη χρονιά στην ομάδα. Χαίρομαι για την κατάκτηση του νταμπλ και φεύγω από την ομάδα με το κεφάλι ψηλά, αλλά θα ήθελα να έχω μεγαλύτερη συμβολή σ’αυτό. Προερχόμουν από μια πολύ καλή χρονιά, ήμουν ο πρώτος σκόρερ του περσινού πρωταθλήματος και ένιωθα δυνατός να προσφέρω τις υπηρεσίες μου", τονίζει ο Βραζιλιάνος επιθετικός και συνεχίζει: "Όμως από την αρχή διαπίστωσα μια αρνητική στάση του Μπάγεβιτς προς το πρόσωπό μου. Ο Θεός ξέρει αν ποτέ σκέφτηκα να κάνω κακό στην ομάδα ή στον προπονητή μου. Όμως περίμενα από τον Μπάγεβιτς να μου φερθεί καλύτερα. Να είναι πιο διαλλακτικός μαζί μου, να με πλησιάσει και να μην κρατάει αποστάσεις από μένα. Πολλά πράγματα θα μπορούσαν να μην έχουν πάρει τις διαστάσεις που πήραν για το καλό της ομάδας. Ετσι όλοι θα ήμασταν καλύτεροι και ο Ολυμπιακός δεν θα είχε τόσα πολλά προβλήματα μέσα στη χρονιά, που παραλίγο να του κοστίσουν την απώλεια του πρωταθλήματος. Με πίκρανε ο Μπάγεβιτς με τη συμπεριφορά του, αλλά δεν του κρατάω κακία".Ο "Τζιο" έφυγε από τον Ολυμπιακό, όπως ακριβώς ήθελε, με την κατάκτηση του νταμπλ και εν μέσω αποθέωσης από τους οπαδούς των Πειραιωτών. "Αυτό το νταμπλ ανήκει στους φιλάθλους μας και στους παίχτες, οι οποίοι στα δύσκολα έδειξαν χαρακτήρα και πήραν τα παιχνίδια που έπρεπε, όταν άλλοι είχαν αρχίσει να λένε ότι δεν θα βγούμε ούτε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο κόσμος ήταν κοντά μας στα δύσκολα, μας στήριξε και μας ανέβασε την ψυχολογία, ώστε να κερδίσουμε τα τελευταία κρίσιμα παιχνίδια. Οπου και να βρεθώ, όσο και αν ζήσω θα έχω να λέω για το μεγαλείο των οπαδών του Ολυμπιακού. Δεν θα τους ξεχάσω ποτέ", τόνισε ο Βραζιλιάνος, ο οποίος δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να επιστρέψει στην Ελλάδα στο μέλλον."Θέλω κάποια στιγμή να γυρίσω στον Ολυμπιακό σε άλλο πόστο και να προσφέρω πάλι τις υπηρεσίες μου στην ομάδα που πέρασα τα ομορφότερα χρόνια της καριέρας μου. Αν κάποια στιγμή φύγω από τη Βραζιλία θα ξέρω ότι με περιμένει μια δεύτερη πατρίδα, η Ελλάδα. Εδώ νιώθω σαν το σπίτι μου".Ο Τζιοβάνι δεν θέλησε να αποκαλύψει τους λόγους που δεν ανανέωσε το συμβόλαιό του με τους "ερυθρόλευκους", αλλά από τα λόγια του φαίνεται ότι δεν επιθυμούσε να πάρουν τα πράγματα αυτή την τροπή.«Ηθελα να μείνω, όπως το ίδιο επιθυμούσε και η σύζυγός μου. Όμως στη ζωή δεν κάνεις πάντα αυτό που θέλεις. Υπήρχαν κάποια προβλήματα που δεν μπόρεσαν να ξεπεραστούν και με αναγκάζουν να φύγω από τον Ολυμπιακό. Από αυτά τα έξι χρόνια κρατάω μόνο τις καλές στιγμές, οι οποίες είναι οι πιο πολλές και αφήνω πίσω μου τις δυσάρεστες. Σας ευχαριστώ όλους...".Ο Τζιοβάνι θα συνεχίσει την καριέρα του στη Σάντος, στην οποία υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο και ήδη οι οπαδοί της ομάδας έχουν ετοιμάσει φιέστα για να υποδεχθούν τον 33χρονο επιθετικό, που επιστρέφει στην ομάδα στην οποία ουσιαστικά ξεκίνησε την καριέρα του.Πάντως ο "Τζιο" εκτός από ποδόσφαιρο, ετοιμάζει και άλλες δραστηριότητες στην πατρίδα του. Η πιο σημαντική είναι η ίδρυση ενός σχολείου για άπορα παιδιά. Εκεί θα φοιτούν παιδιά από 6 ως 18 ετών, που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν για τις σπουδές τους, θα μένουν μέσα στις εγκαταστάσεις, ενώ θα μαθαίνουν και τα μυστικά της "στρογγυλής θεάς". Αλλωστε ο Τζιοβάνι είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος σε θέματα που αφορούν τα παιδιά και το δείχνει έμπρακτα με κάθε ευκαιρία...
Ο Τζιο δηλωσε ακομη λιγα λεπτα πριν ανχωρησει για την Βραζιλια οτι αν με θελουν στον Ολυμπιακο ισως ξαναγυρισω τα Χριστουγεννα ...Και οπως ολοι καταλαβατε ο λογος που εφυγε ο Τζιο ητανε ο Μπαγεβιτς και μονο αυτος ...Ο Τζιο αποκαλυψε ακομη οτι ο Ντουσαν δεν του μιλαγε καθολου ητανε κρυος απεναντι του και δεν του εδινε καθολου σημασια , ισως να μπορουσα να αποδοσω παραπανω εφετος αλλα με τετοιο κλιμα δεν μπορουσα.....
Μια φωτογραφια ...χιλιες λεξεις
Ο Τζιο εδειξε για ακομη φορα την μεγαλοψυχεια του μετα τον Λαζαρο Σεμο που
του εσπασε τα ποδια και ενω ολοι περιμεναμε να του επιτεθει κανονικα και να ητανε εκνευρισμενος αυτος ητανε συμπονετικος και του εδωσε δωρο κιολλας την Καινη Διαθηκη....ετσι και τωρα με τον Μπαγεβιτς ειπε οτι δεν του κραταει καμια κακια...Ισως τωρα μετα απο 6 χρονια να καταλαβαμε ολοι μας πραγματικα τι σημαιναν τα λογια του μεγαλου ΠΕΛΕ οτι ο Τζιοβανι ειναι ο διαδοχος μου....Τωρα καταλαβαμε
Οι συμπαικτες του Τζιοβανι στην Μπαρτσελονα.........
Πανω ο Τζιο με τον Ριμπο στην Μπ
αρτσελοναVitor Baiα
Michael Reiziger
Luis Enrique Garcia
Rivaldo Barbosa Ferreirα
Giovanni Silva da Oliveira
Luis Figo
Boudewijn Zenden
Philip Cocu
Mauricio Pellegrino
Dragen Ciric
Pepe Guardiola
Ronaldo
Συμπαικτες του Τζιο στην Εθνικη Βραζιλιας ...Ιερα τερατα του ποδοσφαιρου
Claudio Andrι TAFFAREL (At. Mineiro) 12 CARLOS GERMANO Schwamback Neto (Vasco da Gama) 22 Nelson de Jesus da Silva DIDA (Cruzeiro)
Defenders:
2 Marcos Evangelista de Moraes CAFU (AS Roma) 3 ALDAIR Nascimento Santos (AS Roma) 6 ROBERTO CARLOS Da Silva (Real Madrid) 15 Andre Alves CRUZ (AC Milan) 16 Josι Roberto da Silva Junior ZE ROBERTO (Flamengo) 4 Raimundo Ferreira Ramos JUNIOR BAIANO (Flamengo) 14 MARCELO Gonηalves Costa Lopes (Botafogo)
Midfielders:
8 Carlos Caetano Bledorn Verri DUNGA (Jubilo Iwata) 5 CARLOS CESAR SAMPAIO Campos (Ana Soto Kogyo) 13 Jose Carlos ZE CARLOS de Almeida (Sao Paulo)17 Dorival Guidoni Junior DORIVA (Porto) 10 RIVALDO Victor Borba Ferreira (FC Barcelona) 7 Giovanni SILVA de Oliveira (FC Barcelona)
18 LEONARDO Nascimento de Araujo (AC Milan) 19 DENILSON de Oliveira (Sao Paulo)
Strikers:
9 RONALDO Luiz Nazario de Lima (Inter Milan) 11 EMERSON da Rosa (Bayer Leverkusen) 20 Josι Roberto Gama de Oliveira BEBETO (Botafogo) 21 EDMUNDO Alves de Souza Neto (Fiorentina)
COACH:
Mario Zagallo
Στο κοπα Αμερικα το 1997 οι συμπαικτες του Τζιο...
BRA1 Clαudio Andrι TAFFAREL Atlιtico (Minas Gerais)2 CAFΪ - Marcos de Moraes Palmeiras3 ALDAIR Santos Nascimento Rome (ITA)4 MΑRCIO dos SANTOS Atlιtico (Minas Gerais)5 MAURO da SILVA Deportivo La Coruρa (ESP)6 ROBERTO CARLOS da Silva Real Madrid (ESP)7 GIOVANNI Silva de Oliveira Barcelona (ESP)8 DUNGA - Carlos Bledorn Jubilo Iwata (JPN)9 RONALDO Luiz Nazαrio de Lima Barcelona (ESP)10 LEONARDO de Araujo Nascimento Paris Saint Germain (FRA)11 ROMΑRIO Farνa de Souza Flamengo12 CARLOS GERMANO Schwambach Vasco Da Gama13 DJALMINHA - Djalma DIAS Palmeiras14 ZΙ MARΝA - Josι FERREIRA Parma (ITA)15 CΙLIO SILVA - C. do Nascimento Corinthians16 Marcelo GONΗALVES Botafogo (Rνo de Janeiro)17 ZΙ ROBERTO - Roberto da Silva Real Madrid (ESP)18 Carlos CΙSAR SAMPAIO Yokohama Flugles (JPN)19 FLAVIO da CONCEIΗΓO Deportivo La Coruρa (ESP)20 DENILSON de Olivera Sγo Paulo21 EDMUNDO Alves de Souza Neto Vasco Da Gama22 PAULO NUNES - Arilson de Paula GrκmioCoach: Jorge Mario Lobo ZAGALLO!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου